Het Kooikerhondje

Het Kooikerhondje is van oorsprong een nederlands ras die gebruikt werd in de eendenkooi. Het is een ras die nog maar weinig mensen kennen. Het is een hond die een goede opvoeding nodig heeft. Van huis uit is de Kooiker een echte werkhond, assistent van de kooibaas, bewaker van huis en erf, verdelger van muizen, mollen en ratten. Het is een gevoelig hondje en past dus niet in elk huishouden. Hier wat informatie over dit mooie hondenras.

De algemene typering

Het Kooikerhondje is een lief, vrolijk maar zeker een pittig hondje, wat ook zijn felle momenten kan hebben. Het hondje is bereid om voor zijn baas te werken. Het heeft een groot aanpassingsvermogen, in huis erg rustig en bescheiden, dan weer speels en bruisend van levenslust. Het is een waakse hond, maar slaat pas aan als er rede voor is. Hij is erg gevoelig voor lawaai en harde woorden. Een druk gezin zal dan ook geen fijn thuis zijn voor dit hondje. Ook is het zeker geen allemans vriend. Hij is aanvankelijk terughoudend tegenover vreemden, kinderen en andere honden.
Het zal vaak voorkomen dat hij in onzekere momenten zal vluchten of grauwen. Heeft hij iemand geaccepteerd dan is er een vriendschap voor het leven gesloten.

Raspunten

Schofthoogte: 35 tot 40 cm. Middelmatige lange, goed aansluitende beharing. Kleur: wit met oranjerode platen. Amandelvormige donkerbruine ogen met een vriendelijke uitdrukking. De oren, die lang behaard zijn, worden tegen de wangen gedragen; zwarte haarpunten (oorbellen) zijn gewenst. Bevederde staart met een witte pluim. Karakter: vrolijk, maar niet te luidruchtig, zeer op zijn omgeving gesteld, vriendelijk, goedaardig en attent
Vacht:
De vacht kan goed tegen vocht en houdt weinig vuil vast. Het onderhoud is gemakkelijk; regelmatig borstelen met een goede haarborstel houdt de vacht in prima conditie en het huis redelijk haarvrij.
Voeding:
Sobere voeding, van goede kwaliteit, zorgt voor een slanke gespierde hond, die graag en gemakkelijk beweegt. Afhankelijk van het geslacht en de grootte zal een kooikerhondje niet meer mogen wegen dan 9-11 kg.
Beweging:
Een kooikerhondje is een werkhondje. Dat houdt in dat hij veel beweging nodig heeft. Een hond die te veel thuis zit en niet verder komt dan de eigen tuin, al is die nog zo groot, wordt geestelijk en lichamelijk tekort gedaan. Hij krijgt te weinig de gelegenheid zijn spieren te gebruiken, initiatieven te nemen en geurindrukken op te doen.
Een kooikerhondje leeft gemiddeld 10 tot 14 jaar. Tijdens die periode is de eigenaar verantwoordelijk voor een 'hondwaardig' bestaan.

Opvoeding en training

Er zijn nogsteeds Kooikerhondjes die in de eendenkooien hun werk mogen verrichten. Maar daar zullen alle Kooikers niet aan toe komen. In vorm van spel, cursussen op gebied van gedrag, gehoorzaamheid en behendigheid, speuren en zoeken zal 'plaatsvervangend' werk gezocht moeten worden. Samen met de baas is het zijn lust en leven. Vanaf ongeveer 9 weken kunt u op puppy-cursussen samen aan de slag. Het is heel belangrijk. De baas leert de lichaamstaal van zijn hond kennen, de hond leert zijn baas beter kennen en leert om te gaan met andere honden. Het doel hiervan is een lieve en gehoorzame hond. Een goede opvoeding in de eerste twee jaar zorgt ervoor dat u jaren (sommige kooikerhondjes worden wel 16 jaar en ouder) plezier van uw hond kunt hebben.

Geschiedenis

Kooikerhondjes behoren tot een oud, Nederlands ras. Op schilderijen van 17e eeuwse meesters o.a. Jan Steen komt men veelvuldig spioenachtige hondjes tegen die veel lijken op het huidige kooikerhondje. Ook op 18e en 19e eeuwse familie-portretten zijn deze hondjes te zien.
De geschiedenis van het kooikerhondje als werkhondje in de eendenkooi, dateert al van enkele eeuwen geleden. Door de achteruitgang van het aantal eendenkooien aan het begin van de twintigste eeuw dreigde het type kooikerhondje te verdwijnen.Het is de verdienste van mevrouw M.C.S. Baronesse van Hardenbroek van Ammerstol dat zij in de jaren veertig van de vorige eeuw de aanzet heeft gegeven om het type kooikerhondje te behouden en tot ontwikkeling te brengen tot een definitief ras.
Met behulp van een marskramer die zij een lokje haar en een afbeelding van een kooikerhondje meegaf, slaagde zij erin enkele bruikbare exemplaren op het platteland op te sporen. Zo kwam zij aan het teefje 'Tommie', uit Friesland, welke algemeen beschouwd wordt als de stammoeder van het huidige kooikerhondje.