Otters: Zoogdieren die tot de subfamilie 'Lutrinae' behoren

De otter is een carnivoor die allerlei soorten vlees eet. Otters bevinden zich een groot gedeelte van hun leven in het water en zijn hierdoor uitstekende zwemmers. Het zijn succesvolle roofdieren met scherpe tanden. De exemplaren die zich in het tropisch regenwoud bevinden kunnen zelfs gevaarlijk zijn voor mensen. Dit komt omdat de zoogdieren hier in groepsverband op grotere prooidieren jagen. Hoe ziet een otter er precies uit? Waar komen deze roofdieren voor en wat eten ze zoal?

Otters

• Het dieet van de otter
• Leefomgeving
• Ottersoorten
• Het nageslacht

Het dieet van de otter

De otter behoort tot de subfamilie 'Lutrinae', wat een vertakking is van de 'Mustelidae'-wezelfamilie. Zij kunnen ongeveer 12 tot 16 jaar oud worden en hebben een bruine vacht. Deze zoogdieren eten voornamelijk vlees en eten iedere dag ongeveer 25 procent van hun gewicht aan voedsel. Het zijn carnivoren die grotendeels op zoek zijn naar vis en ongewervelde dieren zoals krabben, insecten, kokkels en insecten. Hiernaast eten deze roofdieren, onder andere weekdieren, kikkers, vogels en kleine zoogdieren. Otters hebben goede ogen waardoor zij hun prooi eenvoudig kunnen detecteren.

Tanden

Otters maken gebruik van hun scherpe klauwen en stevige tanden om op hun prooi te jagen. Hun tanden zijn echter minder scherp en hierdoor meer geschikt om hun prooi te verscheuren. De hoektanden zijn de meest opvallende tanden in hun gebit vanwege hun lengte.

Leefomgeving

De otter komt bijna overal ter wereld voor. Hij is alleen in waterrijke gebieden te vinden zoals in en nabij zeeën, rivieren, beken en meren. Vanwege zijn flexibele en sterke nek is dit roofdier zeer wendbaar. Hiernaast gebruiken otters hun staart om zich in het water voort te bewegen. Hun staart kan een ronde of afgeplatte vorm hebben. Otters gebruiken tijdens het zwemmen meestal alle vier hun poten. Bijna alle ottersoorten (behalve de zeeotter) bevinden zich regelmatig in holen die onder andere door bevers gegraven zijn. Ze zorgen door middel van hun geur dat hun territorium afgebakend wordt.

Bedreigde diersoort

Dit zoogdier behoort tot de bedreigde diersoorten. De zeeotter wordt het meest bedreigd ten opzichte van de overige ottersoorten. Dit komt vanwege menselijk toedoen. Zeeotters hebben onder andere last van olielekken en overige vervuiling. Hiernaast zorgt de mens ervoor dat er steeds minder voedsel beschikbaar is en komen zij veelal direct in aanraking met de otter.

Ottersoorten

Er bestaan verschillende soorten otters. In totaal bestaan er maar liefst dertien verschillende soorten. Eén van de bekendste soorten zijn de zeeotter en de reuzenotter.

De gevaarlijke reuzenotter

De reuzenotter is een gevaarlijke soort die zich in de regenwoud bevindt. Deze otters kunnen bijna 2 meter lang worden. Zij jagen op een tactische wijze op grotere prooidieren. Dit doen zij door in een groep samen te werken. Hiernaast maken zij gebruik van hun snelheid om zelf niet gepakt te worden. Omdat reuzenotters op grote dieren jagen kunnen zij zelfs gevaarlijk zijn voor de inheemse bevolking en roofdieren die zich in de omgeving bevinden. De dichtbegroeide rivieren en het troebele water behoren tot zijn favoriete jachtgebied.

De zeeotter

De zeeotter is alleen in Alaska en aan de Pacifische kust van Rusland te vinden. Zij bevinden zich het grootste gedeelte van hun leven in het water. Zeeotters kunnen maximaal een lengte van 1,40 meter bereiken. Vrouwtjesotters zijn iets kleiner, namelijk zo'n 1,20 meter. Zeeotters hebben een spitse snuit die ervoor zorgt dat zij zich snel door het water kunnen voortbewegen. Hiernaast heeft hun snuit een uitstekend reukvermogen om prooidieren te kunnen opsporen. Zij maken tevens gebruik van hun snorharen om kleine trillingen in het water te kunnen opvangen zodat zij zich in het donker kunnen oriënteren.

Het nageslacht

Otters hebben meestal slechts 60 tot 86 dagen nodig om een jonkie te kunnen baren. Zeeotters hebben hier echter zo'n 5 maanden voor nodig. Het baren doen zij op een beschutte en veilige plek, namelijk onder rotsen of onder boomwortels. Deze keuze is afhankelijk van hun leefomgeving. Het vrouwtje werpt één tot vijf nakomelingen per zwangerschap. Na ongeveer één maand is het jonkie oud genoeg om deze plek te kunnen verlaten en de buitenwereld te verkennen. Dit is tevens het moment dat het jonkie zijn ogen voor het eerst kan openen. Hij heeft nog ongeveer één maand meer nodig om te kunnen zwemmen.