Hondsdraf en Googelen

In deze tijd van orthomoleculaire voeding en moleculair koken, het klinkt niet echt gezond, is er toch weer veel belangstelling voor biologisch en wild voedsel. Mogelijk is het allemaal een vorm van luxe, van nieuw! origineel te willen zijn. Ook ik doe daar wel eens aan mee. Ik denk dan, zal ik eens een uniek artikel schrijven over een onnozel plantje als hondsdraf, maar als ik dan hondsdraf googel (goochelen?) vind ik 41700 artikels. Moet ik daar daar zelf nog een een en veertig duizend zeven honderd en eerste artikel aan toevoegen? Je moet al sterk in je schoenen staan om dan te denken, mijn artikel wordt beter, origineler en waardevoller voor de wereld.

Wikipedia en hondsdraf

Om met Wikipedia te beginnen, deze online encyclopedie schrijft dat Glechoma hederacea een kruipende, geurende plant is, die behoort tot de lipbloemfamilie. De naam is waarschijnlijk afkomstig van het Gotische woord 'Gunderaba' wat wonddrank betekent.
En Wildeplanten.nl zegt dat de geslachtsnaam komt van het Griekse glechon (munt), naar de pepermuntachtige geur die vrijkomt bij het wrijven van de bladeren. Blad van Hondsdraf vormt - net als weegbreeblad - een oud huismiddeltje tegen zweren, jeuk en zwelling. Het verzacht de pijn die wordt veroorzaakt door brandnetels. De blaadjes moeten worden gekneusd en dan op de pijnlijke plek worden gelegd. Vaak groeit de plant ook in de buurt van de brandnetel.

Plantaardigheden en hondsdraf

'Plantaardigheden.nl' heeft het over de Engelse naam van hondsdraf Alehoof, die komt nog uit de Middeleeuwen toen de hondsdraf werd gebruikt om bier (Aal) te klaren, vermoedelijk is het hoge kalkgehalte de reden waarom dit werd gebruikt. Tegenwoordig gebruiken de brouwers in Engeland vislijm (ychti colle) om de zwevende delen en de gist die nog wordt gevormd neer te slaan en vast te houden.

Houbrechts en hondsdraf

En Daniëlle Houbrechts heeft het natuurlijk over het eten van hondsdraf, het smaakt lekker in de soep, sla, kruidenboter, omelet, gehakt en aardappels. De blaadjes zijn het smakelijkst in april en mei. Ze hebben een aromatische geur en een beetje bittere, kruidachtige smaak. Onze voorouders gebruikten het kruid tegen allerlei kwalen. Dat was nog niet zo dom want 100 g verse scheuten bevat ongeveer 50 mg vitamine C. Tegenwoordig hoor je maar weinig over het medicinaal gebruik.

Anne Tanne en hondsdraf

Ook Anne Tanne mag ik natuurlijk niet vergeten. Zij schrijft: Hondsdraf is zo’n plantje waar ik steeds weer bij terugkom…Ik vind het mooi in zijn onopvallendheid, en altijd is het één van de eerste plantjes dat in het voorjaar zijn expansiedrang laat zien. Dat de hondsdraf werkelijk overal voorkomt, daarvan getuigen de talloze volksnamen: Weerkruipertjes, Aardveil, Paardevoetje, Onderhave, Onderhage, Kruip-door-den-tuin, Eerdcranskens, Bierhoef, Tongerblom, Blauwe muur, Donderbloem, Duivelskandelaar, Eertveltlovere, Galbloem, Grondklimop, Hoefijzertje, Kikkerbalsem, Weeskindertjes, Zereogenbloem, Oelkenblatties….

Deepfreezer en hondsdraf

En deepfreezer0.blogspot.com brengt hondsdraf onder bij de giftige planten. De werkzame stoffen, schrijft hij, zijn de bitterstof glechomine, looistoffen en een etherische olie. Die etherische olie bevat ook pulegone, een chemisch goedje waarvan bekend is dat het je lever beslist geen goed doet en bovendien een abortus kan veroorzaken. Als je verder weet dat er nogal wat berichten zijn dat vee het leven liet nadat ze van hondsdraf hadden gegeten, weet je al dat het een plant is waarvoor je moet uitkijken. Alleen bij therapeuten, die zich bezighouden met homeopathie en de volksgeneeskunst, wordt hondsdraf nog wel eens aan goedgelovige patiënten voorgeschreven.
Toch is de etherische olie maar eens verder ontleed door wetenschappers. Het blijkt dat er ook ursolisch zuur in verborgen zit en daarvan wordt nu gedacht dat het antivirale eigenschappen heeft tegen het Epstein-Barr virus. Dat is een herpesvirus dat kwalen als de ziekte van Pfeiffer doet ontstaan. Tot op heden is er geen enkele behandeling tegen dit virus.

Herborist en hondsdraf

En, bij God, dan kom ik ook mezelf en mijn eigen artikel op internet tegen en kan ik mijn eigen citeren, citaten die misschien mogelijk ook al afkomstig zijn van anderen. Een mooie titel heb ik wel gekozen, dat lukt me blijkbaar wel, mooie titels kiezen. Hondsdraf eenvoudig geluk. En een stukje eigen tekst. Als ik de geur van hondsdraf ruik, word ik teruggeworpen in de tijd. Naar het jongentje die langs de rand van het bos zijn eigen kleine avonturen beleefde. De naam hondsdraf kende ik toen niet, maar de geur van dit kruipend plantje, dat uitbundig langs de bosrand groeide en waar we doorheen liepen of kropen, zal voor altijd verbonden blijven met mijn jeugd.

Maar ik googel verder en dan is hondsdraf blijkbaar niet alleen een plantje, maar ook een hondenuitlaatservice of zelfs een zorgtheater. Maar.... ondanks die overvloed aan informatie blijft het ouderwets plantje hondsdraf verder draven langs bosranden, driftig zijn geur verspreiden en de wereld vertellen dat er niks veranderd is.