Cherax quadricarinatus (roodklauwkreeft)

De cherax quadricarinatus ofwel Australische roodklauwkreeft is de laatste jaren steeds populairder geworden onder aquariumhouders. De kreeft is dankzij zijn grootte van max. 25 cm en opvallende kleuren een ware blikvanger in het aquarium. Toch is lang niet elk aquarium geschikt om deze mooie kreeft in te huisvesten.

Gegevens over de kreeft

• Latijnse naam: Cherax quadricarinatus
• Nederlandse naam: Australische roodklauwkreeft
• Kleur: vrouwtjes blauw, mannetjes blauw met rode vlek op de scharen
• Grootte maximaal 25 centimeter

Huisvesting

Het houden van deze kreeften vraagt een behoorlijk grote bak, gezien de lengte die het dier kan bereiken. Een inhoud van 100 liter is een minimale eis. Ook moet men in het achterhoofd houden dat de roodklauwkreeft een planteneter is, de meeste plantjes zullen snel verknipt en al dan niet door het dier worden opgegeten. Als bodembedekking is redelijk grof grind aan te raden en verder zijn verstopplekjes in de vorm van stenen of bloempotten noodzakelijk om ervoor te zorgen dat de dieren zich op hun gemak voelen.

Watersamenstelling

• Temperatuur rond de 24 graden Celsius is ideaal
• PH >7
• Hardheid 6-10

Medebewoners

Kies voor snelle visjes die het liefst geen lange vinnen hebben, bijvoorbeeld guppy’s of platy’s. Vissen worden ’s nachts langzamer, terwijl de kreeften dan actief zijn. Een langzame vis of een vis met lange sluiers is eenvoudig te grijpen voor de roodklauwkreeft. Het is niet aan te raden om grotere cichliden bij de kreeften te houden. Wanneer de kreeft vervelt is zijn huid heel zacht en kwetsbaar. Grote cichliden zullen die kans aangrijpen om de kreeft aan te vallen.

Kweek

Het geslachtsonderscheid is eenvoudig te zien. De mannelijke dieren hebben een opvallende rode vlek op de scharen. Na bevruchting draagt het vrouwtje de eitjes (ongeveer 200) onder haar staart voor een periode van 6 weken. Na het uitkomen van de eitjes blijven de jongen nog 3 weken aan het vrouwtje hangen, waarna zij loslaten. De jongen eten elkaar en ook de ouders zelf eten de jongen op. Wanneer men zoveel mogelijk van de kweek wil behouden is het dus zaak om de ouderdieren apart van de jongen te houden wanneer deze losgelaten hebben.