De grotten (en druipstenen)

Grotten vormen al decennia lang voor een spektakel en mysterie. Het zijn plaatsen die met hun ingewikkelde rotsformatie,spelonken,druipstenen, nauwe gangetjes,... overkomen als allemaal verschillende verhalen vertellen.

Hoe ontstaat een grot?

De meeste grotten komt tot leven in kalksteen. Ze krijgen de naam karstgrotten. Deze kalkstenen zijn ontstaan uit skeletten van schelpen en zeedieren die miljoenen jaren geleden daar leefde. Omdat deze kalkstenen gemakkelijk aangetast worden door zuren krijgen grotten van die sprookjesachtige decors. Waar komt dan zuur dan vandaan? Dat zit gewoon in het regen- en rivierwater. Dit water maakt zich dus gewoon een weg door de kalksteen waarbij allemaal spleten en gangen worden gemaakt. Deze gangen mogen we niet minimaal voorstellen want de grootse grot ter wereld staat in Kentucky, VSA en heeft 560 km aan gangen. Wil je niet zo ver gaan? Dan kan je ook naar het zuiden van België. Daar bevinden zich de grotten van Han met een hoogte van 129m en een lengte van 200m.

Druipstenen

Omdat het zoute water zich een weg doorheen de kalkstenen maakt blijf er kalk van de kalkstenen achter. Wanneer er kalk wordt gevormd aan het plafond spreekt men van stalactieten. Op plaatsen waar het water op de grond valt, worden stalagmieten gevormd. Soms gebeurd het dan stalactieten en stalagmieten elkaar gaan raken, dan spreekt men van een zuil. Stalagmieten en stalactieten groeien ontzettend traag. Ze groeien maar een halve centimeter in 100 jaar. Normaal gezien zijn deze wit door de kalk maar soms bevatten ze mineralen of metaaldelen en krijgen ze mooie kleuren.

Flora en fauna

Grotten hebben een speciaal klimaat. Het is er volledig donker, het blijft er altijd 9 tot 11°C ( bij ons) en het is natuurlijk ook heel erg vochtig. Er zijn maar weinig dieren die zich aan dit klimaat kunnen aanpassen, alleen sommige kever en kreeftjes. Omdat ze zich zo hebben aangepast aan de duisternis zijn deze volledig blind. Gelukkig kunnen ze hun weg vinden door middel van antennes. Een voorbeeld van een kreeftje is het holendier dat leeft in de ondergrondse wateren van een grot. Het leeft slechts 10 jaar en voedt zich met bacteriën die te vinden zijn in klei. Planten kunnen er niet overleven omdat ze licht nodig hebben om aan fotosynthese te doen. Soms zal je wel eens een plantje, mos of algen zien dit kom waarschijnlijk door de elektrische verlichting.

Speleologen

Er zijn een hele hoop mensen die als toeristen een grot gaan bezoeken maar mensen die dit voor hun werk doen worden speleologen genoemd. Ze zetten een grot in kaart, beschrijven wat ze zien en met een beetje geluk vinden ze nog oude rotstekeningen. Omdat grotten nogal gevaarlijk zijn hebben ze dan ook een speciaal pak aan om zich te beschermen tegen mogelijke gevaren ook gaan ze altijd in groepen. Om gesteentes te onderzoeken moeten ze dan weer beroep doen op een geoloog. Dit kan handig zijn om het ontstaan en evolutie te onderzoeken.

Zeegrot en rivieren

zeegrot

Door stromingen in het water kunnen er ook grotten in de zee komen. Ook hier weer slijten de stenen langzaam af door het water. Zo een zeegrot is zeker belangrijk voor een aantal dieren die zich verstoppen voor hun jager.

rivier

Op sommige plaatsen gaat een rivier, vaak met de nodige snelheid, een grot binnen. Ze gaat soms kilometers lang in deze duistere plekken en ziet daarna weer het daglicht. Zo ook bij de Lesse die in de Grote van Han stroomt. De Lesse blijft 24u lang onder grond voor ze na 1 km weer terug de zon kan zien.