Verse sneeuw geeft een verstilde wereld
Het licht langs het randje van het rolgordijn in de slaapkamer is anders dan anders. Je bent plots klaarwakker. Nog voor de wekker afgaat. Gepitst probeer je de vertrouwde geluiden op te vangen. Het geluid van de auto’s buiten over de straat. Vreemd, je hoort ze niet. Wat is het dan vandaag? Is het dan nog midden in de nacht? Neen, de wekker gaat af, je moet eruit. Maar wat is er dan anders? Het is lichter dan anders en veel en veel stiller. Hoe is dat mogelijk? Wanneer je de rolgordijnen naar boven trekt wordt het duidelijk: het heeft gesneeuwd. Mooie verse sneeuw geeft een winterwonder wereld.
De stilte bij sneeuw
Vers gevallen sneeuw geeft een serene rust. Een betere therapie om tot rust te komen is er niet. Een wandeling door vers gevallen sneeuw laat een heel andere wereld zien en horen. Het geluid is gedempt. Sneeuw isoleert. Sneeuw bestaat uit wel honderd tot duizend
ijskristallen. Al die ijskristallen samen maken de verse witte sneeuwvlokken en zijn dan sneeuwkristallen.
Ontstaan van een sneeuwvlok
Een sneeuwkristal heeft altijd een zespuntige vorm. Wanneer de ijskristallen naar beneden vallen klonteren ze samen tot sneeuwvlokken. Door de zespuntige uitsteksels blijft er ruimte tussen een sneeuwvlok. Die ruimte vult zich met lucht en maakt een geluidsabsorberende laag. Geluiden die we normaal horen worden door de sneeuw geabsorbeerd in plaats van weerkaatst en zorgt voor de wondere stilte bij vers gevallen sneeuw. Het geluid wordt a.h.w. ‘gevangen’ in de open holtes. Het dempt alle geluiden en geeft dan een serene, weldadige en mystieke rust. Heerlijk om een wandeling te maken. Om een dagje vrij te nemen in plaats van door de sneeuw te ploeteren met de fiets, naar de bus of trein of om je met de auto op gladde wegen te begeven, om op het werk of school te komen (helaas niet mogelijk voor de scholier). Even een dagje genieten en ontstressen.
Voetstappen in de sneeuw
Een wandeling in de sneeuw heeft zijn eigen geluid. Dit geluid is afhankelijk van de temperatuur. Hoe lager de temperatuur hoe hoger het geluid. Ligt de temperatuur boven het vriespunt dan horen we een papperig en zuigend geluid. De voetstappen doen de natte sneeuw smelten en zuigen het smeltwater op. Het lopen voelt ook een beetje alsof de sneeuw ‘trekt’. Is de temperatuur rond de -5 graden Celsius dan wordt de sneeuw geruisloos samengedrukt en vriest het meer dan 12 graden Celsius dan hoor je de sneeuw knisperen en kraken, alsof je door glas loopt.
Alleen op de wereld
Het is als een wandeling waar je helemaal alleen op de wereld bent. Weg alle zorgen en muizenissen. Even genieten van de witte wondere winterwereld. Totdat de sneeuw begint te smelten en het lawaai weer toeneemt.
Helder witte wereld
Sneeuw geeft helder wit licht. Veel helderder dan wanneer er geen sneeuw ligt. Zo helder dat je er pijn van in de ogen kunt krijgen. Vooral bij helder weer met blauwe luchten en een heerlijk zonnetje erbij. De sneeuw weerkaatst dan ruim 80% van de
uv-stralen van de zon terug. Sneeuwblindheid kan er een gevolg van zijn.
Klachten bij sneeuwblindheid
Typische klachten van sneeuwblindheid zijn:
- een gevoel alsof er een zandkorreltje in het oog zit en niet weg wil;
- hevige, stekende pijn in oog of beide ogen;
- rode, tranende ogen;
- overgevoeligheid voor licht;
- hoofdpijn.
Hoogte en sneeuwblindheid
De klachten ontwikkelen zich meestal 6 tot 12 uur later. Vooral in de bergen, op wintersport kan de UV straling veel sterker zijn dan op zeeniveau. De lucht is een stuk schoner in de bergen. Minder stofdeeltjes die de UV straling tegen houden. Op 2000 meter hoogte is de straling 30 procent hoger! Een zonnebril, ook bij sneeuw, is klachten voorkomen. Dan maar een ‘skimasker’ in het gebruinde gezicht.
Sneeuw als isolatie
Een ander gegeven bij een laag vers gevallen sneeuw is dat het prima isolatiemateriaal is voor in de tuin. Als bescherming voor de wortels van struiken, bomen en de voorjaarsknolletjes. Boven het laagje verse sneeuw koelt het ’s nachts, wanneer het helder is, sterk af. Nog meer dan wanneer er geen sneeuw ligt. De verse sneeuw bevat veel lucht door de punten van de zesvormige sneeuwkristallen. De sneeuw in de tuin (en zandgronden) geeft temperatuurverschil. De bovenste laag is onder het vriespunt en de onderste laag op de grond is het rond het vriespunt. Door dit temperatuurverschil ontstaat er een uitwisseling van waterdamp. Omdat de druk onderin de sneeuwlaag het grootst is gaat de wateruitwisseling van onder naar boven. Hier bevriest het en laat de lucht erboven extra afkoelen en aan het oppervlak van de grond verdampt het. Dit zorgt ervoor dat de aanvoer van warmte uit de bodem afgeremd wordt en bij een dikke laag sneeuw, zelfs volledig stopt. De warmte blijft in de grond en beschermt wortels van struiken en bomen en de knolletjes in de grond tegen extreme kou. Door de sneeuwlaag heen blijft de uitwisseling van gassen tussen bodem en lucht gewoon doorgaan.
Niet iedereen is blij met verse sneeuw
Schaatsers zijn niet echt blij met een dik pak verse sneeuw. Het gooit behoorlijk roet in het eten wanneer er sprake is van een Elfstedentocht of andere tochten. De isolerende sneeuw voorkomt de aangroei van ijs. Naast het feit dat het ijs (de scheuren en de dikte) niet meer zichtbaar is wanneer er niet geveegd wordt.