Juvenile cellulitis bij pups

Juvenile cellulitis, in het Nederlands vertaald tot juveniele cellulitis is een vorm van cellulitis die voorkomt bij pups. Met cellulitis wordt een huidontsteking bedoeld, maar de jonge hond laat veel meer symptomen zien. Zo kan de pup lusteloos zijn, vertoont bulten over zijn gehele lichaam, heeft een verdikt en ontstoken oor en loopt kreupel. Ook andere symptomen komen voor. De ziekte is zeldzaam.

Juvenile cellulitis

De ziekte juvenile cellulitis is een zeldzame ziekte die bij pups wordt gezien. Over het algemeen gaat het om pups tussen de drie weken en vijf maanden oud. Het is niet ras-gebonden: ieder ras en ook iedere kruising kan ermee in aanraking komen. Het komt niet vaker voor binnen één nest en is daarmee niet besmettelijk. De oorzaak ligt waarschijnlijk in een defect in het immuunsysteem.

Cellulitis bij de mens is een vorm van huidontsteking. Juvenile cellulitis bij de pup is ook een vorm van huidontsteking, waarbij nog meer klachten voorkomen. Waarschijnlijk is het immuunsysteem van slag en krijgt de pup daardoor meerdere ziektebeelden.

Symptomen

De pup vertoont een ontsteking van de huid die voornamelijk aan het gezicht op te merken is. Ogen en lippen zijn opgezwollen. Het oor is ontstoken en gezwollen. De gehoorgang kan vernauwd zijn en de oorschelp verdikt. Er kan een vieze substantie uit het oor komen. Het oor is pijnlijk, bij aanraken toont de pup duidelijk pijn. Er kunnen pukkels op het oor aanwezig zijn. De pup is aan één of meerdere poten kreupel: hij loopt mank of loopt moeilijk. Er wordt soms artritis ontdekt: een steriele gewrichtsontsteking. De lymfeklieren zijn opgezwollen. Er kunnen bulten ontstaan op de huid. Dit zijn abcessen die het gevolg zijn van het vergevorderd stadium van huidontsteking (cellulitis).

Wat gedrag betreft is de pup lusteloos en komt loom over. De pup wil niet met andere puppy's spelen. Verder toont de pup geen interesse voor zijn omgeving en wil hij niet op verkenning uit. De pup ziet er vermoeid uit en wil veel slapen. Toch drinkt en eet de pup redelijk normaal en vertoont geen tekenen van diarree bij deze ziekte. In slecht 1 op de 4 gevallen eet en drinkt de pup slechter. De hartslag en de ademhaling is in bijna alle gevallen volkomen normaal.

Behandeling

Het is lastig om juveline cellulitis te behandelen, omdat er vaak een verkeerde diagnose wordt gesteld. Weinig dierenartsen zijn goed bekend met deze ziekte. Nader onderzoek wijst uit dat er zelden micro-organismen worden aangetroffen, waardoor het dier ook niet reageert op antibiotica. Vaak wordt er bij het dier granulomen aangetroffen. Dit is een ontstekingsreactie die ontstaat wanneer het lichaam moeite heeft een ziekte te verwerken. Er ontstaat dan een opeenhoping van witte bloedcellen.

Het is belangrijk om de ziekte zo snel mogelijk te herkennen. Soms is de ziekte al langer aanwezig maar wordt niet opgemerkt door een lange vacht. Hoe eerder met behandelen gestart wordt, hoe kleiner de kans op littekens en blijvende ziekte. Behandeling met corticosteroïden geeft goede resultaten. Hierdoor worden ziektebeelden onderdrukt die ontstaan bij ontstekingen. Prednison is een corticosteroïde waar de meeste pups goed op reageren. Wanneer de pup er weer beter aan toe is kan dit afgebouwd worden. Er mag nooit in één keer gestopt worden met prednison: de kans op terugkeer is dan groter. Antibiotica toedienen heeft alleen zin wanneer er ook een bacterie wordt aangetroffen, in de meeste gevallen is hier bij juveline cellulitis geen sprake van. Amoxicilline werkt meestal vrij goed bij deze ziekte. Bij een goede behandeling heeft de pup een grote overlevingskans. Wanneer de ziekte echter vrij laat ontdekt wordt of niet op de juiste manier behandeld worden, is de kans aanwezig dat de dierenarts de pup in moet laten slapen.

Zieke pup

Een zieke pup is vaak lusteloos, heeft verhoging en wil slecht eten of drinken. Het is belangrijk om pups op tijd in te laten enten om ernstige infectieziekten te voorkomen. Helaas is juvenile cellulitis niet middels een enting te voorkomen. Dit komt omdat de oorzaak in de meeste gevallen niet bij een micro-organisme ligt. Of juveline cellulitis naar aanleiding van een inenting ontstaat is niet bekend. Ergens gaat het mis met het immuunsysteem. Er zijn geen gevallen bekend waarbij een pup vrij snel na een inenting deze ziekte kreeg. Toch krijgt het jonge lichaam van de pup een extra slag na een inenting. Een normaal werkend immuunsysteem zou hiermee om moeten kunnen gaan. De ziekte is zo zelden, dat het risico hierop heel klein is en er geen speciale voorzorgsmaatregelen getroffen hoeven te worden. In sommige gevallen lijkt de ziekte zich vaker voor te doen bij pups die geboren zijn uit teefjes ouder dan vier jaar.