Communiceren met de natuur

Het klinkt voor de een als muziek in de oren en voor de ander als idiotie. Ieder mag denken over “communiceren met de natuur” zoals hij/zij dat wil, maar zolang men maar met respect omgaat met andermans mening. Dit geldt natuurlijk altijd, maar zeker als het om zaken gaat die minder tastbaar zijn. “Wat je niet kunt verklaren, is er niet” wordt wel eens gezegd en dat is te gemakkelijk, want dan ben je overal vanaf, bovendien beperk je jezelf. Toch ligt het mogelijk allemaal net iets genuanceerder.

Communicatie

Wikipedia zegt over communicatie het volgende: ”Communicatie is een activiteit waarbij levende wezens betekenissen uitwisselen door op elkaars signalen te reageren.” “Een organisme kan worden gedefinieerd als een levend wezen met een eigen metabolisme. Mensen, dieren, planten, schimmels, en bacteriën zijn volgens deze definitie organismen.”

Dit impliceert dat als het over levende wezens gaat er gecommuniceerd kan worden en behalve afgevallen bladeren, dode takken en (zwakke) dieren die aan de prooi bleken te zijn overgeleverd, is de natuur “levend wezen” en dus is er communicatie mogelijk. Toch komt menigeen niet veel verder dan de spot drijven met prinses Irene die ooit gezegd heeft met bomen te praten. Behalve dat het respectloos is om met wie dan ook de spot te drijven, is het nog niet zo gek wat deze prinses heeft gezegd.

Signalen uit de natuur

We vinden het niet vreemd om tegen onze hond of kat te praten, het konijn is voor menig kind een uitlaatklep en de paardenliefhebber kan volledige troost vinden bij zijn/haar paard. Zelfs als er in een tijdschrift wordt uitgelegd dat het goed is om tegen je plantjes te praten, dan doen we dat in de hoop dat ze er beter van gaan groeien. Maar communiceren met een boom is stupide? Onlogisch dus, maar mogelijk te verklaren, omdat het niet in onze directe woonomgeving wordt betrokken. Een boom staat buiten in het bos is “hoort” niet direct bij de mens. Hoe dan ook, je kunt er iets aan doen … maar alleen als je het echt wilt.

Klanken
We weten al dat communiceren meer is dan woorden naar elkaar uitspreken en als je tegen je hond of kat spreekt, zal deze echt niet weten wat exact zegt. Echter, je brengt klanken voort en die komen wel aan. Bij de hond en de kat heb je voordeel dat deze direct reageert, immers als de kat iets doet wat niet in de haak is en je verheft je stem, zal deze eerder weglopen. Zeg je hetzelfde op een zachte en lieve toon, dan is de kans veel groter dat de kat blijft zitten of weer naar je toe komt.

Waarom zou een ander levend wezen dan geen klanken opvangen? Waar het om gaat is dat je je leert te verbinden met de natuur. Het is een intrinsiek (aangeboren) vermogen, maar we hebben nooit geleerd alert te zijn op de signalen en dus al helemaal niet wat de betekenis is.

De natuur in

Bomen

Bomen kunnen je rust en veiligheid geven en is een goed begin om juist op energetische wijze aan de slag te kunnen gaan. Voor sommige mensen is het eng, immers energetisch werken is met dat werken wat in levende wezens zit, maar wat je niet ziet, hoort en niet tastbaar is. Het wordt dan ook wel pseudowetenschap genoemd en wordt in de paranormale hoek geschoven.
Toch, als je je goed concentreert kan je eenvoudig bij bomen beginnen. Een oudere boom heeft takken waar je wellicht op kunt gaan zitten of tegenaan kunt hangen. Concentreer je goed op de boom en je voelt de sapstromen in de boom via je eigen lichaam. Er zit een ritme in zoals je eigen hartslag en wat het kan doen is je hartslag aanpassen, rustiger maken. Probeer het maar eens als je stopt na het sporten (en dus verhoogde hartslag) en zet je handen tegen de boom. Maar kijk naar de takken, hoe deze zich naar de wind gericht hebben en bekijk de bladeren goed. Pas als je een boom echt goed bekijkt, zie je de conditie van de boom, hoe de boom zich “voelt” en ervaar je wat de boom tegen je wil “zeggen” (als je het echt wilt weten).

Wilde dieren

In Nederland hoef je niet bang te zijn om dieren tegen te komen die aanvallen. De herten en soortgenoten, zijn te schuw en je moet al je best doen om ze ergens te spotten. Konijnen en hazen schieten weg, want die zijn mogelijk nog banger dan herten en everzwijnen blijven ook uit je buurt. Alleen zogende moeders kunnen hun kroost nog wel een verdedigen als je te dicht in de buurt komt en ze jagen je dan weg. Toch wennen dieren ook aan de mens en dat heeft weer te maken met de woningen die pal tegen of in een natuurgebied staan. Er kan zomaar een rondscharrelend everzwijn of vosje in je buurt komen. Als je dan vroeg in de ochtend rondloopt (buiten het hek, want als het nog donker is, mag je meestal niet de terreinen op) zijn de herten, everzwijnen en zelfs vosjes te spotten. Bij voldoende afstand kan je op heel zachte toon tegen het dier praten, maar alleen als je het meent en dit vanuit de beste intenties en liefde doet. Het dier vangt je signaal op en dat is lang niet alleen de klank, maar ook de geur bijvoorbeeld er erg belangrijker. Let maar op, als het dier je zo spot rent het lang niet altijd direct weg.

Kweekplantjes
Dichter bij huis kan je ook naar kweekbakje kijken en zien hoe het onder je hangen groeit. Je verzorging doet de plantjes leven en groeien en geeft je dat terug wat jij weer tot je kunt nemen. Moet je dan per se praten? Nee, want energetisch werkt een liefdevolle omgeving al en die liefdevolle omgeving bewerkstellig je alleen al door goede grond aan te bieden, voldoende water en oude blaadjes te verwijderen. Je wilt immers dat plantje mooi groter zien worden, zodat deze je lekkere tomaten, worteltjes en aardbeien gaan geven.

Dieren in de omgeving

Waarom komt een hond of kat juist naar degene die er (een beetje) bang voor is? Om te pesten of je nog banger te maken? Dacht het niet. De kat loopt langs je been en wil je kopjes geven en laat zien dat alles goed is en de reden waarom je bang bent voor het dier, los kunt laten (er is altijd ergens een oorzaak te vinden). Alleen wordt het vaak zo niet geïnterpreteerd. De mens maakt er van dat het dier laat zien dat hij/zij de baas is, maar als je een dier hebt wat normaal in balans is en een goed leven heeft, is het dier daar niet mee bezig. Pas bij bedreiging voelt een dier dat er iets moet gebeuren (al was het maar om het eigen lijf te redden). Een dier weer instinctief wat te doen, maar de mens is degene die het instinct steeds verder los laat. De mens in algemeenheid is dus juist niet degene die de vertaalslag, waarom dieren doen wat ze doen, kan geven.

Conclusie

Het is niet gek om tegen je mooie plantje in de vensterbank of die mooie boom in het bos te praten, omdat je er zo van geniet en het je vrolijk en/of vredig maakt. Of je hond of kat te knuffelen en te zeggen dat je van ze houdt. Op dat moment communiceren we en communiceert het levende wezen terug met een lik van een hond, een plantje wat verder je omgeving verrijkt of een boom waar je volledige rust bij vindt.

Het hoeft allemaal niet, maar je verrijkt jezelf als je er wel iets mee zou doen … en vindt die ander het dan idioot, dan zegt dat alles over die ander. In het land worden er regelmatig cursussen georganiseerd waar je leert communiceren met de natuur.