Pijlgifkikkers: giftigheid en leefomgeving

De pijlgifkikkers behoren tot de orde van de kikkers. Het zijn kleine beesten gekenmerkt door hun mooie felle kleuren. Deze beestjes behoren tot de giftigste dieren in de wereld. Het gif dat deze soort met zich meedraag kan met gemak 10 mensen doden.

Leefomgeving

Pijlgifkikkers komen in Zuid- en Midden- Amerika voor. Ze kunnen alleen in het wild alleen overleven, in vochtige tropische gebieden met een hoge vochtigheidsgraad. Vooral de vochtigheid is erg belangrijk. Pijlgifkikkers droegen namelijk erg snel uit. Pijlgifkikkers eten insecten en hun larven zoals kevertjes, mieren, ook wel fruitvliegjes en spinnen, en soms zijn het de spinnen die de pijlgifkikkers opeten. Over het algemeen zijn er 3 verschillende soorten levenswijze die de pijlgifkikkers aannemen.

• De bodem: Kikkers kruipen door de strooisellaag van het bos. Op de grond zijn er erg veel waterplasjes, omdat het bijna elke dag regent in het regenwoud.
• De bomen: Er is ook een groep pijlgifkikkers die in de bomen zitten, deze beestjes hebben* bromelias* nodig om hun watervoorziening en voortplanting te garanderen.
• Beekbewoners: Een groep pijlgifkikkers wonen altijd bij de oever, ze kruipen daar over de keien en als er gevaar dreigt, springen ze in het water.

Bromelias

De bromeliafamilie is een familie van eenzaadlobbige planten. Deze planten bevatten eetbare vruchten, die een beetje naar ananas smaken, maar het is niet zo lekker als ananas. De stengels zijn rijk aan eiwitten, belangrijk bron van voedsel voor de pijlgifkikkers. Deze plant wordt ook veel gebruikt als kamerplant.

Voortplanting

De meeste pijlgifkikkers zetten hun eitjes af in de bromelias. En het mannetje waakt waardig over de eitjes tot ze zijn uitgekomen tot larven. In een later stadium brengt het mannetje de kikkervisjes naar een beek, of een grote bromelia dat genoeg vocht moet garanderen.

Onder normale omstandigheden is een larve na twee of drie maanden een kikker; hij is dan echter nog niet geslachtsrijp. Maar tijdens het proces kan je vaststellen dat pijlgifkikkers een goed ontwikkelde broedzorg hebben.

Giftigheid

Heel veel padden en kikkers zijn giftig. We spreken dan niet over de kikkers van bij ons, maar voornamelijk de kikkers in het regenwoud. Elke pijlgifkikker heeft ongeveer 500 verschillende verbindingen in de huidextracten. Van een van de dodelijkste stoffen ter wereld, zoals batrachotoxine. Tot de stoffen die tot de alkaloïden behoren, deze stof kan de mens sexueel opwinden.

Maar het effect dat jje krijgt als je een pijlgifkikker aanraakt is alles behalve prettig. 80 stoffen van de 500 verbindingen zijn namelijk dodelijk. Er zijn al vaker natuuronderzoekers die na het bestuderen en hanteren van deze beesten, een paar uur later hun dood vonden.

In gevangschap is de concentratie gif in deze kikkers veel lager, tot zelfs niet meer dodelijk. Dat komt omdat de pijlgifkikker voedsel nodig heeft uit het regenwoud. Dit zijn dieren die in hun, een soort toxic hebben, dit soort vergif verwerkt de pijlgifkikker op zijn huid, nadat hij de prooi opgegeten heeft.

In dierentuinen zijn depijlgifkikkers ook te bewonderen. Ze zijn daar vooral beroemd omdat dit fascinerend beestje voornamelijk overdag actief is.