Spoedonderzoek bij dieren

Het kunnen doen van een spoedonderzoek bij dieren, kan het leven van een dier redden, in afwachting van deskundige hulp. Lees in dit artikel hoe een spoedonderzoek in zijn werk gaat. Een spoedonderzoek kan een dier het leven redden als het dier in een levensbedreigende situatie terecht komt. Zorg altijd voor deskundige hulp. Het spoedonderzoek dient om de betreffende dierenarts of ambulance te informeren over het dier.

Een dier in een levensbedreigende situatie zal willen vluchten en wil niet aangeraakt worden. Er is een grote kans dat u aangevallen of gebeten wordt door het dier. Probeer zelf rustig te blijven. Houdt omstanders op grote afstand, deze maken het dier alleen maar paniekeriger. Kies 2 helpers uit de omstanders. 1 van hen gaat de dierenarts bellen of de dierenambulance en gaat op zoek naar vervoer; een auto om bij de dierenarts te komen bijvoorbeeld. U maant het dier tot rust. Om een dier aan te raken is het verstandig het dier te fixeren. Hier heeft u echter wel kennis van zaken voor nodig. Ga nooit zomaar een dier fixeren. Veel van het spoedonderzoek kunt u doen zonder het dier aan te raken.

Bij een spoedonderzoek kijken we naar vier essentiele zaken:

• Slijmvliezen
• Pols
• Ademhaling
• Reflexen

De beginletters van deze vier vormen het woord SPAR, dat als ezelsbruggetje onthouden kan worden.

Slijmvliezen

Bij het checken van de slijmvliezen kijkt u naar

• de kleur,
• de vochtigheid,
• eventuele verwondingen
• de CRT (capullaire refill time)

De kleur van de slijmvliezen hoort roze te zijn. Is er sprake van een blauwe kleur dan heeft het dier last van zuurstof tekorten. Door de CRT te testen kunt u zien of de weefsel voldoende doorbloeding hebben. U drukt met uw vinger even stevig op het slijmvlies. Er ontstaat zo een wit vlekje. Dit vlekje dient snel weer de oorspronkelijke kleur te krijgen. Gebeurt dit niet dan is er sprake van een verlengde CRT, dit betekent dat de doorbloeding van het dier niet goed is. De beste plek om de slijmvliezen te bekijken is de bek van het dier. Let wel op: een dier in een levensbedreigende situatie zal u willen bijten.

Pols

Bij het opnemen van de pols let u erop dat de hartslag:

• krachtig is
• regelmatig is
• equaal (gelijke sterkte van de slagen) is
• symmetrisch (links en rechts gelijk) is
• synchroon (hartslag gevolgd door polsslag) is

Het ezelsbruggetje om dit te onthouden is KRESS
Het hart is het gemakkelijkste te voelen in de liezen van het dier. Soms is ook tussen de vierde en vijfde of de derde en vierde rib de hartslag te voelen. Let op dat u de wonden van het dier niet aanraakt. Elke afwijking in de hartslag dient u te melden bij de dierenarts of de dierenambulance.

Ademhaling

Bij het checken van de ademhaling let u op de frequentie van de ademhaling, het type en het ritme. Er zijn drie soorten ademhaling. De normale ademhaling gebeurt zowel met de buik als met de borst. Een sterke borstademhaling kan duiden op buiktrauma, het dier ademt hoog om de buik te ontzien. Een gestoorde ademhaling heeft als kenmerk dat de buik intrekt op het moment van inademing, terwijl de buik dan eigenlijk uitgezet dient te zijn. Let ook op bijgeluiden als rochelen. Elke door u ontdekte afwijking van de ademhaling meldt u bij de verzorgende dierenarts.

Reflexen

Reflexen test u alleen bij het vermoeden van neurologische schade. Let hierbij op dat u de verwondingen van het dier niet aanraakt of het dier pijnlijke bewegingen laat maken. U kijkt naar het bewustzijsniveau van het dier, de lichaamshouding, eventuele verlammingen. Cerebrale reflexen kunt u checken op zoek naar hersenschade. Schijn bijvoorbeeld met een lichtje in het oog van het dier om te zien of de pupilreflex nog werkt.

Alle informatie die u kunt vergaren over het dier kan de professionele dierenverzorgers helpen het leven van het dier te redden. Blijf altijd voorzichtig en stel u zelf niet bloot aan gevaarlijke situaties.