Aansnoerneusriem

Sinds Anky van Grunsven met een aansnoerneusriem rijdt, is deze variant neusriem populair onder dressuurruiters van ieder niveau. Wie oude foto’s bekijkt ziet dat de meeste paarden opgetuigd zijn met een eenvoudig hoofdstel met Hannoveraanse lage neusriem. Deze “oude” foto’s zijn genomen in de jaren 70. Daarna werd het opeens hip om met een gecombineerde neusriem te rijden. Een hoge neusriem met een sperriempje om het bit op zijn plek te houden. De aansnoerneusriem is een variant op de gecombineerde neusriem.

Eleganter hoofd

Ruiters gingen massaal de combi neusriem gebruiken omdat dat er mooier uitzag. Het hoofd van een paard wordt optisch korter en eleganter met een neusriem die in het midden van de neus ligt. Waar is het sperriempje dan voor? Want dat maakt het geheel er niet echt mooier op. Het sperriempje zorgt ervoor dat het bit op zijn plek blijft. Natuurlijk allemaal mooie verklaringen voor het gebruik van de combi neusriem. Dezelfde verklaringen hoor je nu bij het gebruik van de aansnoervariant.

Rijkunstige onkunde etaleren

De ouderwetse Hannoveraanse neusriem gaf het paard de gelegenheid het bit wat te verschuiven in de mond als het niet op de juiste manier bediend werd door de ruiter. Ook kon een paard bij juiste bediening fijn sabbelen en kauwen op het bit en het gewenste schuimmondje krijgen. Om te rijden met een lage neusriem moet je een stille hand en een redelijk onafhankelijke zit hebben, anders laat je paard meteen zien wat er schort. Hij kan zijn mond open doen, zijn tong over het bit brengen, het hoofd omhoog doen, het bit vastpakken, een heel scala aan rijkunstige onkunde kan hij zo etaleren. Met een gecombineerde neusriem worden de mogelijkheden voor het paard om duidelijk te maken dat de rijkunst te wensen overlaat, beperkt. Het hoge deel van de neusriem houdt zijn kaken op elkaar, de sperriem sluit het bit op in zijn mond. Het paard kan zijn mond niet opendoen als protest, evenmin kan hij het bit op een voor hem comfortabele plek leggen of zijn tong over het bit doen. Er is geen ontkomen meer aan de teugelhulpen van de ruiter. Ook als deze grof inwerkt om het paard “naar beneden te vragen”.

Goed strak voor het beste resultaat

Voor paarden die nog net wel onder de werking van de combi neusriem uit kunnen komen is er de aansnoerneusriem. Mooi breed en onderlegd met een zachte padding, lijkt het een zacht aangenaam stuk tuigage. De breedte en de zachte padding maken het echter mogelijk de kaken nog vaster op elkaar te snoeren. De onderste helft van de neusriem is zo gemaakt dat flink aantrekken resultaat heeft en de neusriem op een goed strak gaatje kan worden vastgezet. De wangen van het paard worden nu ook nog flink tegen zijn kiezen aangedrukt. De sperriem er aan en we zijn klaar voor een dressuurexercitie in de binnenbak.

Unhappy athlete

Met een strak aangetrokken aansnoerneusriem moet het paard wel nageeflijk gaan lopen want hij kan geen kant meer op toch? Helaas, verkeerd gedacht. Een aansnoerneusriem zorgt alleen voor meer stress bij het paard. Het ene paard gaat ertegen in, het andere berust en loopt zijn rondjes. Beide paarden stralen geen werklust uit en zeker geen happy athlete gevoel. Op de site van het KNHS is, na enig spitten, in een bijlage, het doel en de algemene principes te vinden van de dressuur. Het paard dient zich edelmoedig en met vertrouwen over te geven aan zijn ruiter. Het paard dient aan het bit te gaan met een meer of minder opgerichte en gewelfde hals en het bit te accepteren met een licht en soepel contact.

Jij maakt het verschil

Kan een paard met een strak aangetrokken aansnoerneusriem het bit aannemen met een licht en soepel contact? Geeft hij zich edelmoedig en vol vertrouwen over? Voor een licht en soepel contact heeft het paard een ruiter nodig die een licht en soepel contact kan houden. Die met een stille hand en stille zit zijn paard niet hindert. Om een ontspannen kaak te hebben moet het paard de kiezen van elkaar kunnen doen. Een ruiter die een aansnoerneusriem gebruikt om zijn eigen falen mee weg te werken, moet zich eens op het hoofd krabben. En vooral les gaan nemen in rijkunst, niet in rijkunstjes. Leren rijden zonder je paard te storen is meer waard dan leren hoe je die ingewikkelde travers moet rijden. Als je kunt rijden zonder je paard te storen, dan zal hij de zware oefeningen met plezier en gemak voor je uitvoeren. In edelmoedig vertrouwen met een licht en soepel contact met jouw hand.