Overtoun Bridge: een zelfmoordbrug voor honden?

Het zal je maar gebeuren. Je wandelt met je hond over het Schotse Overtoun Bridge. Ineens springt je hond, zonder te kijken, over het muurtje van de brug en je hond valt vijftien meter naar beneden. Een ongeluk? Zelfmoord? Het is ondenkbaar, maar toch gebeurt het. En niet één keer, maar al tientallen keren...

Overtoun House

In West-Dynbartonshire in Schotland staat het landhuis Overtoun House, gebouwd halverwege de negentiende eeuw. Het huis is, nadat het dienst heeft gedaan als woonhuis voor Lord en Lady Overtoun, geschonken aan de lokale gemeenschap. Het werd in gebruik genomen als ziekenhuis en wordt nu als christelijk centrum gebruikt. Hoewel de stijl en architectuur van het huis bijzonder genoeg zijn om te bekijken, is het vooral de bijbehorende brug, die volop het nieuws heeft gehaald. Een brug, met een geheimzinnig en luguber mysterie.

Overtoun Bridge

Ga je als hondenbezitter naar Overtoun Bridge kijken, houd dan in ieder geval je hond kort aan de lijn. Sinds de jaren zestig van de afgelopen eeuw zijn al tientallen honden plotseling vanaf de brug in de dood gesprongen, gemiddeld ongeveer één per maand. Honden die de val overleefd hebben en weer van de verwondingen opknappen, springen soms enkele maanden later alsnog de dood in. Dit kan toch geen toeval meer zijn...

Geheimzinnige oorzaken

Het lijkt ondenkbaar, dat honden zoveel zelfbewustzijn hebben, dat ze op enig moment besluiten hun eigen leven te nemen. En het is zéker ondenkbaar, dat ze met tientallen juist op Overtoun Bridge op dat eigenaardige standpunt komen en letterlijk uit het leven springen. Als de honden hier geen collectieve zelfmoord plegen, wat is er dan wél aan de hand? Lokale bewoners hebben verschillende mogelijke scenario's. Het zou kunnen gaan om optische effecten, waardoor de honden misleid worden. Misschien zou het geluid van water, weerkaatst door rotsen, de honden hebben aangespoord te springen. Ook betoveringen, waardoor de honden gedwongen worden tot hun lugubere handeling, worden genoemd. Het doel van deze betoveringen blijft evenwel verborgen. Uiteraard worden ook linken gelegd tussen ongelukkige menselijke sterfgevallen of moordaanslagen, waardoor de geestenwereld verstoord is geraakt en op wraak zint. In dit soort verhalen wordt helaas ook nooit duidelijk gemaakt, waarom de geesten het dan nu op honden voorzien zouden hebben.

Opvallend detail

Een raadsel als dit vraagt natuurlijk om uitgebreid onderzoek. Wetenschappers hebben de omgeving onderzocht om het eventueel voorkomen van straling, magnetische golven, bijzonder gesteente, e.d. Daar kwamen geen oorzaken voor de hondensterfte uit voort. Hondenspecialisten gingen op zoek naar fysieke oorzaken. Waren de honden ziek? Iets vreemds gegeten? Ook dit leverde niets op. Het bleek om normale gezonde honden te gaan, in allerlei verschillende leeftijdsgroepen. Hoewel het steeds om honden van hele verschillende rassen ging, was wel opvallend, dat het steeds om honden ging met een lange snuit.

Omgeving

Nu gesteentes, straling of de fysieke gezondheid van de honden zelf geen aanwijzingen opleverden om het mysterie op te geven, werd de focus door Dr. David Sands, expert in dierengedrag, gericht op de natuurlijke omgeving. Geluid, zicht en geur die door honden op de brug waarneembaar zouden moeten zijn, werden onderzocht. Uiteindelijk vond Sands in de banken van de rivier onder de brug populaties muizen en nertsen, toevallig precies aan de kant waar de honden van de brug af sprongen. Zou het hiermee te maken hebben? Sands besloot tot een experiment.

Experiment

Uiteraard was een experiment, waarbij getest zou worden of honden zonder springverschijnselen over de brug zouden wandelen uit den boze. Geen risico's! Sands besloot in het open veld de geuren van de muizen en nertsen uit te zetten. Een aantal honden, van de rassen die het meest van de brug waren gesprongen, werd op dit veld losgelaten. Slechts enkele honden had geen interesse, maar het merendeel ging recht op de nertsengeur af.

Conclusie

Het was geen hard bewijs, maar Sands trok de conclusie, dat honden sterk worden aangetrokken door de geur van nertsen, vooral de urine van mannelijke nertsen. De honden met de langere snuiten konden hier geen weerstand aan bieden en wilden zo snel mogelijk naar de bron van die geur. Daarom sprongen ze dan over het brugmuurtje om zich te laat te realiseren dat de bron van de nertsengeur een heel eind naar beneden te vinden was. Of ook andere factoren, zoals gesteente, geluid en het licht in de omgeving toch een rol spelen? Het blijft altijd mogelijk, dat het om een ongelukkige combinatie van factoren gaat. Je kunt in ieder geval beter met je hond hier wegblijven...