Zeesterren – niet altijd met 5 armen

Zeesterren zijn bijzondere zeedieren. Ze overleven op de zeebodem en kunnen zichzelf herstellen, zelfs als iemand een arm of een gedeelte van hun lichaam verwijdert. Ze hebben weinig organen en bijna hun hele lichaam bestaat uit een maag. Nieuwsgierig geworden naar meer informatie? Lees het hier.

Algemeen

• Latijnse naam: Asteroidea
• Soort: Stervormigen of Stekelhuidigen
• Type: Carnivoor
• Waar komen ze vandaan? Ze komen voor in de Atlantische Oceaan, de Noordzee en de Oostzee.
• Hoe oud kunnen ze worden? Zeesterren worden gemiddeld 4 tot 5 jaar oud.

Voeding

Zeesterren eten graag mosselen en andere schelpdieren. Met zijn zuignappen maakt hij de schelpen open en spuugt een stof in de schelp om het vlees erbinnen vloeibaar te maken en het zo te kunnen opeten. Het eten vinden zeesterren met behulp van hun armen die bepaalde prikkels afgeven als ze eten vinden. Er zijn ook soorten die zeegras, of micro-organismen eten.

Kenmerken van het lichaam

Zeesterren hebben verschillende kleuren zoals wit, bruin maar ook rood, geel en groen. De meeste zeester soorten hebben 5 armen maar er zijn ook veel soorten die maar liefst 10 armen of meer hebben. Op deze armen zitten zuignappen waarmee de zeester zich voortbeweegt. De huid van de zeester is ruw en heeft stekels en bobbels. Door deze bobbels haalt de zeester adem. Zeesterren hebben geen hoofd, oren, neus, ogen en hersenen maar wel een maag. De zeester kan tot 50 centimeter in doorsnee worden en de lengte van de armen ligt tussen de 30 en 45 centimeter lengte. Zeesterren hebben een watervatenstelsel in hun lichaam. Rond de mondopening ligt een zogenaamd ringkanaal dat verbonden is met een kalkhoudend kanaal. Het algehele watervatenstelsel is verbonden met de huid van de zeester door middel van een soort zeef.

Lichaamsbouw

Ondanks het feit dat zeesterren weinig interne organen hebben in vergelijking met andere diersoorten, zien ze er van binnen toch nog gecompliceerd uit.

Asterias rubens

1. Ampullae
2. Madreporenplaat
3. Maag
4. Pylorische caeca
5. Rectale klieren
6. Gonaden

Levensgewoonten

Er zijn zo'n 1800 (nog bestaande) soorten zeesterren die onderverdeeld zijn in 40 families. Een groot aantal soorten zeesterren leeft in ondiepe kustwateren en op de bodem van de zee. Aan de Europese kust zijn zeesterren ook te vinden bij rotsen, muren en dijken. Veel zeesterren houden niet van zonlicht en zullen zich verschuilen in rotsspleten en holen.

Voortplanting

De zeester heeft geslachtsklieren die in de armen zitten. Wanneer een vrouwtje (in het voortplanting-seizoen) merkt dat er een mannetje in de nabije omgeving is laat ze haar eitjes (meer dan een miljoen) los in het water en het mannetje laat op zijn beurt dan zijn zaad los in het water. De bevruchting vind plaats waar de eicellen en zaadcellen elkaar ontmoeten als het ware. Zeesterren kennen dus geen normale paring. De larven van zeesterren worden bipinnaria-larven genoemd. Deze larven lijken niet op zeesterren, pas na enige tijd nemen de larven hun zeester vorm aan en hechten zich aan de bodem van de zee. De voortplanting gebeurt 1 keer per jaar en meestal in het voorjaar.

Weetje

Wanneer een zeester een arm kwijtraakt dan groeit deze vanzelf weer aan. Zeesterren zijn erg gevoelig voor de ontlasting van vissen en om deze reden zullen zeesterren niet kunnen overleven in een aquarium waar vissen in zwemmen.