De Kea is een zeer bijzondere papegaai en aaseter

De Kea is een prachtige soort papegaai uit Nieuw-Zeeland. Met de Kea is iets heel bijzonders aan de hand. In tegenstelling tot andere papegaaien eet deze papegaai behalve zaden ook vlees en zijn ze uiterst brutaal. Deze vogels zijn overlevers. De Kea is niet zozeer een zaadeter, zoals de gewone papegaai dat is, maar een nieuwsgierige alleseter. Het is geen tamme lorre, amazone, ara of kaketoe, in tegendeel. Niet voor niets wordt de Kea ook wel gevederde wolf genoemd.

Papegaaien zijn normaal gesproken zaadeters

De papegaaien die wij in het Westen, via import of kweken kennen, eten vooral zaden, noten en pitten. Fruit vinden deze vogels meestal ook lekker. Ze pakken het in hun pootje en lepelen het leeg. Ook apennootjes vinden ze lekker, maar daarvan mogen ze niet te veel, want ook papegaaien moeten een beetje hun dieet in de gaten houden. In essentie zijn het dus zaadeters.

De Kea eet alles

De Kea vormt hierop de uitzondering. De Kea is een prachtige gekleurde papegaai uit Nieuw-Zeeland. De Kea heeft groene vleugels, maar als hij opvliegt, ziet u aan de onderzijde een mooi scharlakenrode verenpak. Dat wil zeggen tussen rood en oranje in en zeer opvallend. De Kea heeft allerlei eigenschappen van de gewone papegaaiensoorten. Hij leeft ook in groepen. Hij is ook duidelijk anders. Veel meer dan zijn soortgenoten is het een geharde vogel. Met de kromme snavel worden harde noten eenvoudig gekraakt. Hij is veel beter bestand tegen de kou dan andere en voelt zich prima thuis in het hooggebergte tussen de rotsen en sneeuw. Niet in de tropen of het warme Amazonegebied, maar op ruige koude plekken en in de bergdalen. Het Kea mannetje is polygaam, terwijl juist de meeste papegaaien monogaam en zeer trouw zijn. Ook zijn voedsel is heel anders. Het is geen zaadeter. Hoewel bijna verdwenen is het een echte overlever en waarschijnlijk de meest intelligente onder de papegaaien.

Klimaatverandering, de Kea past zich aan

Een Kea is een papegaai en toch weer niet lijkt het. Misschien vreemd, maar toen bij de grote klimaatverandering vlak na de ijstijd flora en fauna zich moesten aanpassen, koos de Kea een verrassende weg. Vlees en vis zijn veel voedzamer en deze voeding is in Nieuw-Zeeland relatief gemakkelijk verkrijgbaar. Zo kon het gebeuren dat de Kea, hoewel hij een papegaaienmaag heeft, toch vlees en vis is gaan eten. Overdag zijn de vogels op zee, op zoek naar vis. In de avond keren ze terug naar hun nest en de holen in de bergen. De kleintjes worden moddervet gevoerd. Om aan vlees te komen is wat lastiger. Het zijn papegaaien en geen roofvogels met scherpe en spitse snavels, en met subliem gezichtsvermogen. Toch lukt het ze om klein aas te pakken te krijgen. Ze pikken ook dieren om aan voedselrijk bloed te komen. Met enig ontzag en schrik werden ze na de binnenkomst van de kolonisten in Nieuw-Zeeland de Gevederde Wolf genoemd.

De Gevederde Wolf

De kolonisten vonden de Kea een schadelijke vogel en roeiden deze vogel bijna met wortel en tak uit. Medio de 20e eeuw werd de Kea een beschermde vogelsoort. Nu gaat het weer wat beter met de vogelstand en kunt u de Kea zelfs tegenkomen als u gaat skiën in Nieuw-Zeeland. De vogel heeft zich verder aangepast door ook eventueel door toeristen achtergelaten etensresten op te eten. Vaak pikken ze ook andere dingen stuk. Vervelend voor de toeristen, maar het is dan ook van ouds het territoir van deze bijzondere vogel.

Slot

Je kunt het de Kea nauwelijks kwalijk nemen. Het is een apart slag met een geweldige drang om te overleven.