Grasparkieten als huisdier

De grasparkiet (Melopsittacus undulatus) behoort tot de vogels en komt in het wild in grote zwermen voor in Australië. Parkietjes zijn toch wel bijzondere vogels. Ze hebben mooie en veel verschillende kleuren. De herkomst van deze beestjes is zeer interessant. Welke informatie is belangrijk als u grasparkieten wilt houden als huisdier?

• Geschiedenis
• Algemeen
• Praten
• Verenkleed
• Lichaamstemperatuur
• Eten en drinken
• Levensverwachting
• Verzorging
• Een zieke parkiet

Geschiedenis

Ruim 100 jaar geleden werd dit vogeltje in Europa ingevoerd. In Nederland worden ze gehouden in een kooi of volière. Enkele zijn ontsnapt en leven in het wild.

Algemeen

Als parkieten alleen in een kooi worden gehouden hebben ze veel aandacht nodig omdat ze zich anders gaan vervelen; het zijn groepsdieren en daarom is het beter om er twee of meer te houden (bij voorkeur een even aantal). Speelgoed en/of klimgerei is nodig. Parkietjes zijn vrolijke ondernemende vogeltjes die erg tam kunnen worden, vooral als ze van heel jong af met mensen in aanraking zijn geweest.

Praten

Parkieten kunnen, net als de meeste andere papegaaiachtigen, leren geluiden te imiteren en/of te praten. Met 'spraakles' kan men het beste vroeg beginnen, en dan het liefst met een mannetje; zij blijken beter te kunnen praten dan de vrouwtjes. Begin met het aanleren van eenvoudige woordjes als 'hallo' of met de naam van de vogel, als die tenminste niet langer is dan twee lettergrepen. De stem van een vrouw of kind is makkelijker te imiteren vanwege de hogere toon. Overweeg dit bij de beslissing wie in het gezin de logopedist mag worden. Geef elke dag even spraakles, liefst 's ochtends of in het begin van de avond, wanneer de vogel het actiefst is. Zorg dat de vogel tijdens de les niet wordt afgeleid door de televisie, de radio, of door andere mensen en vogels. Het moet heel rustig zijn, zodat u kunt rekenen op de volledige aandacht van de vogel. De sleutel tot succes is het blijven herhalen van een woord. Haal geen woorden door elkaar, en ga pas verder met een nieuw woord wanneer de parkiet het vorige woord onder de knie heeft. U moet wel geduld hebben want ze leren het niet binnen een paar dagen.

Verenkleed

Een parkiet heeft donsveren en dekveren. De donsveren zorgen voor de warmte, de dekveren tegen beschadigingen. De veren zorgen voor een waterafstotende isolatie. Buitenshuis ruien de parkieten zo'n twee keer per jaar; binnenshuis soms wel vaker. Oorspronkelijk was het grasparkietje groen, nu zijn ze er in allerlei kleurslagen, waarvan blauw en geel de bekendste zijn

Lichaamstemperatuur

Vogels zijn warmbloedige dieren. Ze hebben een normale lichaamstemperatuur van 40 tot 42 graden. Als de parkiet het koud heeft of een beetje ziek is zet hij zijn veren op ('bol zitten'). De laag warme lucht rond het lichaam wordt dan dikker. Om warmte kwijt te raken gaat hij sneller ademhalen (80 tot 100 keer per minuut is normaal) of met z'n vleugels uitgespreid zitten. Vogels kunnen niet zweten. Als er te grote temperatuurverschillen zijn in de omgeving van de parkiet dan gaat hij veel vaker rui

Eten en drinken

In de natuur leven parkieten vooral van graszaden. zaad wordt daarom vaak gezien als volwaardige voeding, maar is het niet. Geïmporteerd uit landen waar volop gebruikgemaakt wordt van pesticiden en andere chemicaliën is het geven van zaad uiteindelijk de oorzaak van de meeste gezondheidsproblemen bij parkieten en papegaaien. De beste voeding is een compleetvoer, ook pellets genoemd, bij voorkeur bestaande uit uitsluitend biologische grondstoffen. Dit voer bevat alle benodigde voedingsstoffen en, heel belangrijk, in de goede verhouding. Geeft u een zaadmengsel, geef dan pas nieuw zaad als het bakje vrijwel geheel leeg is, om te voorkomen dat de vogel er de lekkerste zaadjes steeds uitpikt waardoor het dieet te eenzijdig wordt.

Extraatjes als groente en fruit en ook kruiden als peterselie en basilicum kunnen naast de pellets/zaden gegeven worden, maar in kleine hoeveelheden; let op! geef geen avocado, dit is giftig voor parkieten en papegaaien. Stukjes appelschil worden vaak gewaardeerd om aan te knabbelen. indien de parkiet in de rui is het aan te raden om eivoer te geven als extraatje. Zeeschuim is het inwendig skelet van de Zeekat waar een parkiet zijn snavel aan kan scherpen en kalk uit kan opnemen, dit laatste is vooral van belang voor leggende vrouwtjes. Bij de meeste mensen bekend als sepia. Zelf op het strand gevonden sepia dient echter eerst langdurig te worden gespoeld of uitgekookt om het zeezout eruit te verwijderen.

Heb altijd vers drinkwater ter beschikking; hoewel hij uit droge streken komt en niet veel drinkt. Parkietjes gaan ook graag in bad (als hij dat niet wil kunt u hem benevelen met een plantenspuit (niet direct besproeien), dan staat hij onder een soort douche. Gebruik geen middeltjes die door het drinkwater gegeven moeten worden als bijvoorbeeld extra vitaminen, aangezien er nauwelijks mee gedoseerd kan worden. Het is belangrijk dat er in de kooi ook een bakje met grit, ook wel maagkiezel genoemd (voor de spijsvertering) en vogelmineralen (voor de kalkvoorziening) aanwezig is. Ook een mineralenblok is aan te raden. Snoepstokken zijn overbodig vanwege teveel suiker, beter alternatief is trosgierst (wel vet, dus niet teveel geven). Dit is ook te gebruiken als beloning om parkietjes iets te leren, tam te maken

Levensverwachting

Grasparkieten kunnen met de juiste voeding en verzorging tussen de 15 en 20 jaar oud worden. De meeste vogels halen deze leeftijd echter niet, door wegvliegen, ongelukken bij rondvliegen, verkeerde voeding en verzorging en andere oorzaken. Soms kan de dierenarts een zieke vogel met succes behandelen. Een goed geïnformeerde eigenaar heeft meer kans op een langlevende parkiet. Laat u goed informeren voordat u een vogel aanschaft.

De oudste parkiet ter wereld heeft de leeftijd van 29 jaar bereikt. Hij droeg de naam Charlie

Verzorging

Indien u besluit om grasparkieten binnenshuis te gaan houden, kunt u de vogels het beste in de huiskamer plaatsen. Plaats een vogelkooi nooit in de keuken. Aan het gebruik van Teflon® (of soortgelijke) keukenattributen kleven voor vogels ernstige gevaren. Daarnaast zijn bak- en braaddampen slecht voor de gezondheid uw parkiet.

Grasparkieten kunt u het beste huisvesten in een hoge kooi met horizontale spijlen. Parkieten zijn van nature klauteraars, en behouden ook in gevangenschap de behoefte aan klimmen. De kooi kunt u het beste op ooghoogte neerzetten (of ophangen) op een tochtvrije plaats. Met name het laatste is belangrijk, omdat grasparkieten absoluut niet tegen tocht kunnen. Op de bodem van de kooi komt een laagje schelpenzand, dat minimaal 1 x per week helemaal ververst dient te worden.Als bodembedekking kunt u ook houtsnippers gebruiken van beukenhout of corbo van mais. Het ouderwetse schelpenzand is volgens sommigen minder geschikt maar wordt door velen tot volle tevredenheid gebruikt. Wel belangrijk is om de bodem van de kooi geregeld (b.v. elke week) te verschonen.

De stokken, minstens 3 liefst van hout en niet van plastic, moeten de juiste dikte hebben. De nageltjes van de voor- en achter tenen moeten bij het omklemmen van de stok elkaar niet kunnen raken. Tevens is het belangrijk dat de zandlade, zitstokken, etens- en drinkbakjes elke week grondig gereinigd worden. U kunt hiervoor gewoon afwasmiddel gebruiken, wel goed naspoelen met stromend warm water. Een zwembadje vinden de meeste (niet alle) parkieten heerlijk.

Een zieke parkiet

• Het is voor vogelhouders niet altijd gemakkelijk om een zieke vogel te herkennen.
• Vogels zullen van nature altijd proberen om hun "ziek zijn" te verbergen. Een ziek of zwak dier is immers een makkelijke prooi voor roofdieren.
• Pas als de vogel erg ziek is zult u als verzorger merken dat er iets niet in orde is.
• Als u uw vogeltje zo krachteloos op de bodem van de kooi aantreft, moet u onmiddellijk naar de dierenarts.
• Er zijn echter een paar "alarm signalen", die u in een vroeger stadium van ziekte op het juiste spoor kunnen zetten.

Let daar bij met name op de volgende verschijnselen:

• Het parkietje eet en drinkt niet.
• Het zit in een hoekje van de kooi.
• Het parkietje praat niet meer.
• Als het veel slaapt.

U kunt het vogeltje zelf in een rustige omgeving zetten. Heeft u een volière, haal het vogeltje dan binnen en zet hem onder een warme lamp.Gaat het dan nog niet goed met het parkietje dan kan u er het beste mee naar een dierenarts gaan. Doe hem dan in een doos of een kleine kooi en het bedek hem met een doek zodat hij onnodig kou vat. En geef ook gelijk aan "hoelang"hij al ziek is.