Shiba Inu, afstammeling van de Chinese wolf

De Shiba Inu is met zijn iets schuin staande ogen een typisch Oosterse uitziende hond die vroeger voor de jacht werd gebruikt, maar het tegenwoordig door zijn vriendelijke karakter ook prima doet als gezelschapshond.

De geschiedenis van de Shiba Inu

Er zijn resten van een soort gelijke hond als de Shiba Inu (wat kleine hond betekent) gevonden uit het Jomon-tijdperk. Dit is het tweede deel van de laatste 1000 jaar voor Christus, maar waarschijnlijk leefde de Shiba Inu al veel langer op Japanse eilanden. De Shiba Inu stamt volgens de deskundigen af van de Pariahonden, de Mongoolse of de Chinese wolf uit China. Vandaar uit zou de Shiba Inu met rond trekkende volkeren via Korea in Japan terecht zijn gekomen. Feit is dat dit ras een van de oudste hondenrassen van Japan is. De Shiba leefde in Japan voornamelijk in bergachtig bosgebied op het eiland Honsjoe, waar verschillende lokale variaties met eigen namen waren ontstaan: Mino Shiba, Shinshuh Shiba, Sanin Shiba etc.

Rond 1910 kwam er echter in Japan steeds meer belangstelling voor dieren die in er leefden, ook al waren ze van oorsprong inheems en er werd zelfs een wet aangenomen om deze rassen tot nationaal beschermd erfgoed te verklaren. In 1936 werd zo ook de Shiba Inu beschermd verklaard, dit is uniek want geen enkel ander land heeft een beschermd hondenras. Het fokken van dit soort mocht dan ook maar binnen bepaalde families die hun hele leven aan deze taak wijdde. Toch raakte de Shiba Inu na de Tweede Wereldoorlog uit beeld. Een paar kynoglogen hebben vervolgens weer een paar oorspronkelijke Shiba's opgespoord, zijn ermee gaan fokken en zo werd de authentieke Shiba Inu van de ondergang gered. In de jaren rond 1970 is de Shiba Inu naar Europa overgekomen, waar hij een functie als gezelschapshond heeft.

Kenmerken van de Shiba Inu

De Shiba Inu is een typisch Aziatische waak- en jachthond, die onder de keesachtigen valt. Het specialisme van de Shiba Inu was het opsporen van de bergfazant (yamadori), maar ook voor het de jacht op groter wild werd de Shiba Inu gebruikt. Hij kan jagen op dassen en vossen, maar ook voor wilde zwijnen en beren draait de Shiba zijn hand niet om. De Shiba Inu is een stille, evenwichtige, onafhankelijke hond, die zich hecht aan de mensen met wie hij samenleeft. De Shiba Inu is rustig van aard en past zich gemakkelijk aan zijn leef situatie aan. Door zijn dikke vacht, harde rechtop staande haren met een ondervacht, kan hij bij extreem lage temperaturen zijn lichaamswarmte goed vast houden. De kleuren van de Shiba zijn nogal verschillend, namelijk rood, wit, zwart, peper/zoutkleur, rood gepeperd, zwart gepeperd, gestroomd en black and tan. De Shiba Inu-reu mag niet groter worden dan 40 centimeter en weegt ongeveer 12 kilo. De oren van de Shiba Inu staan rechtop en de staart wordt hoog in een krul gedragen. Het karakter van deze hond is nieuwsgierig en vrolijk en hij haalt de gekste grappen uit. Zowel binnen als buiten hoef je je als baas met de Shiba Inu niet te vervelen. De Shiba Inu is erg lenig, actief en vurig van aard. Hij leeft het liefst met een groepje soortgenoten en kan dus uitstekend overweg met andere honden.

Verwante rassen

Rassen die het meest verwant zijn aan de Shiba Inu:

• De Japanse Keeshond, lijkt op de Westerse Keeshond
• De Kai, Japanse keesachtige hond die minder bekend is in Europa
• Shikoku, Japanse waakhond, minder bekend in Europa
• Kishuh, Japanse keesachtige hond die minder bekend is in Europa
• Akita Inu, Japanse keesachtige oorspronkelijke jachthond van 67 centimeter
• Hokkaido Ken, Japans oud ras werd gebruikt voor de jacht op beren