Kansarme katten

Sommige dieren tonen we dat we van ze houden door ze op te eten, andere dieren tonen we onze liefde door ze in huis te nemen. Let wel: nemen. Over die dieren die wij nemen, ook wel huisdieren genoemd, wil ik het eens even hebben. Wij nemen een huisdier. Liefst een jonkie, want die zijn zo vertederend.

Nemen

En anders een asieldier, maar wel een leuke die goed gezond is. En als het dier geluk heeft, mag hij zijn hele leven blijven. En anders brengen we hem terug, of we zetten hem op straat. Gewoon omdat onze omstandigheden veranderd zijn. Dat doen we zo omdat we een huisdier nemen.

Kansarme katten

Neem bijvoorbeeld kansarme katten. Ooit een keertje genomen en nu levenslang wantrouwend. Ze kunnen niet meer in huis genomen worden, ze kunnen alleen nog in een schuur of zoiets wonen. Ze zijn mishandeld en te schuw geworden om op een prettige manier met mensen om te kunnen gaan. Of neem bijvoorbeeld een een bejaarde kat die op zoek is naar een allerlaatste schoot. Totaal onaantrekkelijk, met verfrommelde vacht, hij heeft een duur dieet nodig en voor je het weet gaat hij dood. Omdat wij zoeken om te nemen, zijn deze dieren niet zo in trek, want waarom zou je dat nou willen.

Geven

Als het onze motivatie zou zijn een thuis aan een dier te geven of ons huis met een dier te delen, dan zouden wij misschien een heel ander dier uitkiezen en we zouden ons zeker heel anders naar het dier gedragen. Misschien zouden we dan zelfs ruimte willen maken voor een schuw dier dat een speciale "gebruiksaanwijzing" heeft, of een dier dat een duur dieet nodig heeft.

Projecten

Er zijn een aantal dierenasiels die speciale projecten hebben om zulke kansarme dieren, die soms al jaren in een dierenasiel wonen, aan een thuis te helpen. Ga hier vooral niet op in zolang u nog wilt nemen, want in het dierenasiel hebben ze al een prima tijdelijk tehuis gevonden. Een ander tijdelijk tehuis hebben ze niet nodig.

Als u echter in staat en bereid bent een thuis aan een dier te geven, denk er dan eens over na dat zo'n lief vertederend jonkie gerust wel ergens een thuis zal vinden, maar die lelijke oude kater die zo apathisch in zijn hokje ligt niet. En denk er eens over na hoeveel kwaliteit uw thuis kan toevoegen aan de laatste levensdagen van zo'n verguisde ouwe knar.

En daarvoor hoeft u niet beslist op zoek te gaan naar een asiel dat een project heeft, ook in het asiel bij u in de buurt kunt u vast een dier vinden dat er al veel te lang zit en dat weinig kansen heeft om ooit nog uitgekozen te worden.

Socialisatie

We hebben zelf in 2007 een leuke ouwe knar een thuis gegeven. Toen we hem gingen kiezen lag hij apathisch in z'n eentje in een klein hokje, want op 19-jarige leeftijd had hij een nierdieet nodig. En een nierdieet is duur, dus hij moest gesepareerd worden om te voorkomen dat andere katten die een dergelijk duur dieet niet nodig hadden zijn brokjes zouden eten.

Hij heeft 9 maanden bij ons gewoond. In deze periode bloeide hij compleet op, hij veranderde in een geïnteresseerde oude kater.

Daarna hebben we een verschrikkelijk schuw poesje van 7 jaar een thuis gegeven. Zij heeft ongeveer 6 jaar nodig gehad om aan ons te wennen. Het gewenningsproces ging met heel kleine stapjes. Eerst kwam ze 's avonds achter een grote bloempot vandaan om een dansje voor ons te doen en zich daarna direct weer te verstoppen. Daarna kwam ze 's avonds soms op de bank bij ons liggen, maar ze ging direct weer weg als we haar aan wilden raken. Ze woont nu 8 jaar bij ons en nu komt ze iedere avond spontaan aanhuppelen om geknuffeld te worden. Ze is nog steeds kansarm want als we bezoek krijgen is ze direct nergens meer te vinden, maar met tijd en geduld is er veel goed gekomen.