Geschiedenis van blindengeleidehonden
Dankzij geleidehondenscholen is het leven van duizenden slechtziende en blinde mensen aanzienlijk verbeterd. Zij kunnen met een blindengeleidehond veilig op stap en hebben er een trouwe kameraad bij. De geleidehondenscholen streven allen naar een verhoogde mobiliteit en onafhankelijkheid voor blinden en slechtzienden. Geleidehondenscholen, die overal ter wereld bestaan, kennen een lange geschiedenis die reeds begon in de eerste eeuw na Christus.
Voor de Eerste Wereldoorlog
De eerste speciale band tussen een hond en een blinde persoon is reeds te zien in muurschildering uit de eerste eeuw. Er zijn eveneens aantekeningen uit de Middeleeuwen uit Azië en Europa waaruit blijkt dat
honden blinde mensen begeleiden.
De eerste poging om honden te trainen die blinden kunnen helpen, startte rond 1780 in het ziekenhuis 'Les Quinze-Vingts' voor blinden in Parijs. In 1788 had Josef Riesinger, een blinde zeefmaker uit Wenen, een Spitz zo goed opgeleid dat mensen hem vaak de vraag stelden of hij wel echt blind was.
Wereldoorlog 1: Oorlogsblinden
Het verhaal van de moderne geleidehond begint echter tijdens de eerste Wereldoorlog waarin veel soldaten vaak door gifgas blind waren geworden. Een Duitse arts, Dr. Gerhard Stalling, behandelde veel blinden. Hij kreeg het idee om honden op te leiden zodat ze deze mannen konden helpen. Toen hij op een dag met een patiënt in het ziekenhuis
wandelde met een hond, werd hij dringend weggeroepen en liet hij de hond achter bij de patiënt. Toen hij later terugkeerde, zag hij bij de hond signalen dat hij voor de blinde patiënt zorgde.
Eerste geleidehondenschool
Opening
Dr. Stalling verdiepte zich in het opleiden van honden voor blinden en in augustus 1916 opende hij ‘s werelds eerste geleidehondenschool voor blinden in Oldenburg (Duitsland). De school groeide en veel nieuwe vestigingen werden geopend in Bonn, Breslau, Dresden, Essen, Freiburg, Hamburg, Magdeburg, Münster en Hannover. Hierdoor konden maximaal 600 honden per jaar afgeleverd worden. Deze scholen leidden niet alleen geleidehonden op voor ex-soldaten, maar ook voor blinden in Groot-Brittannië, Frankrijk, Spanje, Italië, Canada en de Sovjet-Unie.
Sluiting
Als gevolg van een daling van de kwaliteit van de geleidehonden, stopte de organisatie in 1926. Gelukkig was daartegen een andere grote geleidehondenschool geopend in Potsdam, in de buurt van Berlijn. Deze school bleek zeer succesvol te zijn en leverde maximaal twaalf honden per maand af. De school kon ongeveer honderd honden per jaar herbergen.
Dorothy Harrison Eustis
Rond deze tijd leidde een rijke Amerikaanse vrouw, Dorothy Harrison Eustis, al honden op voor het leger, de politie en de douane in Zwitserland. Dorothy Eustis zorgde er met haar inzet en expertise voor dat het fenomeen blindengeleidehonden internationaal doorbrak. Eustis had gehoord over het centrum in Potsdam en wou er meer over te weten komen. Ze is er een paar maanden verbleven en was erg onder de indruk. Ze schreef hierover een artikel voor de Saturday Evening Post in Amerika in oktober 1927.
Morris Frank, de eerste Amerikaanse geleidehondgebruiker
Een blinde Amerikaanse man, Morris Frank, had het artikel ook gelezen en was verrast door de zelfstandigheid die blinde bazen hierdoor krijgen. Later zei hij
"De vijf cent die de krant me kostte, is me meer dan een miljoen dollar waard geweest. Het veranderde mijn leven". Hij schreef aan Eustis dat hij heel graag een geleidehond wou, alsook geleidehonden wilde promoten in de Verenigde Staten.
Dorothy Eustis nam de uitdaging aan en leidde in 1928 voor Frank Buddy op, een Duitse herder. Frank leerde in Zwitserland werken en omgaan met de hond. Frank ging terug naar de Verenigde Staten en werkte daar met de eerste geleidehond in Amerika. Eustis richtte in 1929 The Seeing Eye op in Morristown, New Jersey, maar ging eerst nog terug naar Zwitserland om er verder te werken.
Zwitserse en Italiaanse geleidehondenschool
Ondertussen werd in 1928 ook een Italiaanse geleidehondenschool, Sculola Nazionale Cani Guida per Ciechi opgericht. Door het succes van de Verenigde Staten richtte Eustis in 1928 een geleidehondenschool op in Vevey (Zwitserland). Ze noemde deze school, zoals één jaar later in New Jersey, 'L'Oeil qui Voit' of The Seeing Eye (de naam komt uit het Oude Testament van de Bijbel - 'het horende oor en het ziende oog', Spreekwoorden, XX, 12). De scholen in Vevey (New Jersey) en Italië waren de eerste geleidehondenscholen van de moderne tijd die de tand des tijds hebben overleefd.
Britse geleidehondenschool
In 1930 hadden twee Britse vrouwen, Muriel Crooke en Rosamund Bond gehoord over The Seeing Eye en contacteerden ze Dorothy Eustis, die een van haar trainers naar Groot-Brittannië stuurde. In 1931 voltooiden de eerste vier Britse geleidehonden hun opleiding en drie jaar later werd een geleidehondenschool opgericht in het Verenigd Koninkrijk.
Tijdlijn belangrijkste data
Datum | Activiteit |
79 | Opgravingen in Pompeï onthullen een muurschildering van een blinde man die wellicht wordt geleid door zijn hond. |
1200 | Een Chinese papierrol toont in het Metropolitaans Museum in New York hoe een blinde man wordt geleid door een hond. |
1260 | In een Iers uittreksel van Bartholomeus is er sprake van een hond die een blinde man begeleid. |
1500-1700 | Soortgelijke uittreksels verschijnen vaker gedurende de 16de eeuw in houtsneden, gravures en schilderijen in de hele wereld. |
1715 | De "Blinde bedelaar van Bethnal Green" is een ballade over een ridder, die zijn gezichtsvermogen verloor in een gevecht en vervolgens een bedelaar werd. Zijn vrienden gaven hem een hond met een leiband alsook een belletje. |
1727 | Gainsborough (1727-1788) schilderde "Blind Man on the Bridge"; dit toont hoe een hond zijn blinde baas leidt. |
1755 | William Bigg (1755-1828) verschijnt in "The Blind Sailor" waar hij een smalle brug oversteekt met de hulp van zijn hond. |
1790 | Thomas Bewick (1753-1828) tekende enkele prenten voor zijn boek "Geschiedenis van viervoeters". Op een prent staat een blinde man die een brug oversteekt met een hond. |
1813 | George Joseph Beer, een toonaangevende Weense oogarts, maakte een tekening voor het tijdschrift "Das Auge" (Het Oog). Beer wilde een man met een bril op de voorgrond accentueren, maar op de achtergrond is er een blinde man die wandelt met een wandelstok en een geleidehond die werkt aan de leiband. Beer schreef in een boek over goed opgeleide honden die werden gebruikt vóór 1780 door de blinden van het ziekenhuis Quinze-Vingts. Hij had in 1752 in het Louvre in een schilderij van Chardin dit tafereel gezien. |
1819 | De oudst gekende beschrijving van een opleidingsmethode van geleidehonden is van Dr. Johann Wilhelm Klein in Wenen. Klein werd directeur van het opleidingsinstituut voor blinden in Wenen. In zijn boek beschrijft hij een trainingsmethode voor geleidehonden waarbij een primitief soort harnas gebruikt wordt. De hond was niet meer aangelijnd en de geleidehondgebruiker moest geen stok meer gebruiken. Het idee van een harnas is bijna honderd jaar lang ongebruikt gebleven. |
1847 | Jacob Birrer (Zwitserse blinde) publiceerde een boek over de opleiding van geleidehonden. Hij gebruikte weer de leiband en wandelstokmethode. Zijn ideeën waren niet verder ontwikkeld. |
1864 | In de Trollope-roman, “Can You Forgive Her", (Kunt u haar vergeven), vertelt Lady Glenorca aan de hertog van St. Bungay dat ze hem zal begeleiden zoals "de kleine honden blinde mannen begeleiden". |
1878 | Het Britse Parlement keurt het goed dat Duitse herders ingezet worden als geleidehond bij personen met een visuele handicap. |
1899 | Een tekening uit "The Graphic" laat zien hoe de getrainde honden door de Duitse Hondenambulance Rode Kruis werden ingezet om de gewonden op het slagveld te helpen. De directeur, Dr. Gerhard Stalling, gebruikte eerder dezelfde honden om blind geworden veteranen te begeleiden. Dit is het begin van het gebruik van grotere rassen van honden als geleidehonden. Meestal werden hiervoor Collies ingezet. |
1914-1918 | Tijdens Wereldoorlog 1 werden geleidehonden weer interessant daar zoveel jonge mannen blind waren geworden door de blootstelling aan mosterdgas of als gevolg van shellshock. De Duitse Hondenambulance Rode Kruis richtte een opleidingscentrum in Oldenberg op. De eerste geleidehond werd afgeleverd in 1916 aan Paul Feyen, een blind geworden veteraan. Binnen een jaar waren er honderd geleidehonden afgeleverd en tegen 1919 werden in totaal 539 geleidehonden afgeleverd. In 1922 begonnen de eerste opleidingen voor blind geworden burgers. Tijdens deze periode waren er klachten over de dalende kwaliteit van de honden. Uiteindelijk weigerde de vereniging nog met veteranen te werken. De vereniging leverde nog enkele jaren geleidehonden af aan burgers en werd toen stopgezet. |
1923 | Blinde veteranen kregen nu een geleidehond van de vereniging van Duitse herders die in 1923 een opleidingsschool in Potsdam opende. Deze groep gebruikte de opleidingsmethoden die gemeenschappelijk zijn aan de meeste geleidehondenscholen van vandaag: goede honden selecteren, een zorgvuldige matching uitvoeren, en trainingen verzorgen in de thuisomgeving. In de jaren 1930 waren er ongeveer 4.000 gekwalificeerde geleidehonden in Duitsland. |
1925 | De oorspronkelijke school in Oldenberg werd officieel overgenomen door de Duitse vereniging voor blinden. |
1927 | George en Dorothy Eustis, die Duitse Herders fokten in hun Fortunate Fields-kennels in Zwitserland, bezochten de Potsdam School. Dorothy Eustis was zeer onder de indruk en schreef een artikel van het bezoek naar een Amerikaanse krant. Dit werd gepubliceerd in november 1927. Hierop kwamen veel reacties per brief. De brief van de blinde Morris Frank sprong er uit en stimuleerde Dorothy Eustis en Jack Humphrey, de hoofdtrainer bij Fortunate Fields kennels, om samen te werken met de Potsdam-trainers om zo een geleidehond voor Morris op te leiden. |
1928 | In april arriveerde Morris Frank in Zwitserland en hij mocht daar in opleiding met geleidehond "Buddy". Morris en "Buddy" keerden terug naar New York in juni. Aanvankelijk waren journalisten nog sceptisch, maar het kersverse duo won het vertrouwen van de pers door een brede, drukke straat zonder problemen over te steken. |
1929 | Mrs. Eustis richtte de Seeing Eye School op in Morristown, New Jersey. Ze realiseerde zich echter dat het grootste probleem het tekort aan professionele instructeurs was, en keerde daarom terug naar Zwitserland. Daar richtte ze een opleidingsschool in de buurt van haar Fortunate Field-kennel op. Ze begon daar ook haar eigen geleidehonden op te leiden. |
1931 | Mrs. Eustis leverde heel wat opgeleide geleidehonden af:
- tien in Italië,
- elf in Frankrijk en
- drie in Zwitserland
Mrs. Eustis leidde dat jaar ook vier geleidehondeninstructeurs op. Twee instructeurs gingen naar de Seeing Eye School in New York, één naar Italië en één ging naar het Verenigd Koninkrijk (Captain Laikhoff). Captain Laikhoff richtte een centrum in Cheshire op waar de eerste vier Britse geleidehonden hun opleiding voltooiden. Door quarantaineverordeningen was het moeilijk om opgeleide geleidehonden naar Groot-Brittannië te sturen en daarom begonnen ze een zoektocht naar andere geschikte rassen. Vanaf toen werden meestal labrador retrievers ingezet als geleidehond. |
1932 | Mrs. Eustis leende Georges Gabriel (uit Zwitserland) uit om de tweede geleidehondeninstructie in Groot-Brittannië te leiden. |
1933 | Mrs. Eustis stuurde Georges Gabriel opnieuw naar Groot-Brittannië om de derde geleidehondeninstructie te leiden. |
1934 | De geleidehondenschool “Guide Dogs for the Blind Association (GDBA)” werd opgericht. |
1935 | KNGF Geleidehonden in Nederland werd opgericht. |
1940 | Leamington Spa opende als de eerste de geleidehondenschool in het Verenigd Koninkrijk. |
"Dorothy Eustis zorgde er met haar inzet en expertise voor dat het fenomeen blindengeleidehonden internationaal doorbrak."
Lees verder