Paard breekt griffelbeen, wat nu?

Een breuk in het griffelbeen van een paard hoeft, in tegenstelling tot andere botbreuken in het paardenbeen, niet fataal te zijn. Sterker nog, je paard hoeft (in eerste instantie) niet eens kreupel te lopen. Als de gezondheid van je paard verder goed is komt het paard er - vaak na een operatie - meestal weer helemaal bovenop!

Kwetsbare paardenbenen

Een paard kan makkelijk verwondingen en blessures oplopen aan zijn benen, die zijn namelijk kwetsbaar. Logisch, als je bedenkt dat een paard makkelijk zo'n 600 kilo kan wegen, en al dat gewicht moet dragen op 4 relatief dunne benen. Een van die blessures of verwondingen is het breken van een bot in het been. Dit kan o.a. gebeuren door een val, of een klap van een ander paard. Ook een trap van het paard zelf, tegen bijvoorbeeld de wand van de stal, kan een breuk veroorzaken.

Meestal als het paard een bot in zijn been breekt, is er een groot probleem. Je kunt een paardenbeen moeilijk in het gips zetten omdat je daarmee de doorbloeding ernstig belemmert. Bovendien zal een paard altijd proberen te lopen, dat is zijn natuur. En het is natuurlijk niet bevordelijk voor de genezing als er zo'n 600kg aan lichaamsgewicht op de breuk drukt.

Men probeert nog wel eens, bij een niet te gecompliceerde breuk, om een paard in banden op te hangen, om zo de breuk de tijd te geven om te genezen. Maar ook dat is geen ideale oplossing. Omdat het voor de lichamelijke gezondheid van het paard van levensbelang is om te bewegen, (o.a. belangrijk voor de doorbloeding in de benen, en het in beweging blijven van het maagdarmstelsel om koliek en andere problemen te voorkomen) maar ook omdat het geestelijk voor een paard heel zwaar is.

Griffelbeen

Maar breekt het paard zijn griffelbeen, kan je spreken van een geluk bij een ongeluk! Het griffelbeen bevind zich in de onderste helft van het paardenbeen, zowel aan de achterbenen als aan de voorbenen.
Het is een botje met nagenoeg geen funktie. Het botje is overgebleven uit een ver verleden toen de paardenvoet nog bestond uit een hoef met 3 tenen ipv met 1 'teen' zoals het nu is.
Het zit, bijvoorbeeld bij het achterbeen, vast aan het sprongewricht (bot in de hak van het paard) en loopt van daaruit naar beneden, waar het nergens meer aan vastzit.

Kreupel

Heeft het paard het griffelbeen gebroken, dan kan het zijn dat het paard in eerste instantie helemaal niet kreupel (mank) loopt. Als na een tijdje het paard toch kreupel gaat lopen komt dit vaak omdat het afgebroken stukje bot gaat 'zwerven', dat wil zeggen dat het lichaam het stukje naar buiten probeert te werken, en dit veroorzaakt pijn. Omdat het zwervende stukje op zijn weg naar buiten beschadigingen kan aanrichten, zal het paard geopereerd moeten worden om het stukje te verwijderen.

Diagnose en operatie

Er wordt altijd eerst een röntgenfoto gemaakt en aan de hand daarvan kan de dierenarts een diagnose stellen. Vaak wordt er ook een scan gemaakt, om te controleren of de pees die langs het bot loopt niet óók beschadigd is geraakt. Is dat wel het geval, dan heb je een groter probleem, peesblessure's genezen lang niet altijd.

Tijdens de operatie zal de dierenarts, indien mogelijk, het bovenste stuk van het griffelbeen aan het sprongewricht laten zitten omdat dit beter is voor de stabilisatie van dit gewricht. Het afgebroken stuk wordt verwijderd.

Het grootste risico is het ontwaken uit de narcose, hierbij kunnen paarden zichzelf nogal eens verwonden als ze niet rustig blijven tot ze voldoende helder zijn om veilig te kunnen opstaan.

Revalidatie

Hierna neemt de revalidatie enkele maanden in beslag. De eerste dagen moet het paard volledige boxrust houden, dat wil dus zeggen dat ze op stal moeten blijven. Voor de meeste paarden is dit geen pretje en daarom komt het nogal eens voor dat ze erg onrustig worden op stal, of zelfs letterlijk staan te springen in hun stal. Dat is natuurlijk niet bevordelijk voor de genezing en daarom krijgen ze soms een middel waar ze rustig van worden. Daarna mag het paard een paar weken alleen stappen aan de hand, met een begeleider ernaast die ervoor zorgt dat ze rustig blijven en geen gekke sprongen maken.
Vervolgens mogen ze dan in de wei, liefst de hele dag. Dit neemt maanden in beslag, maar uiteindelijk komt het bijna altijd weer helemaal goed en kan je rustig aan weer beginnen met berijden van het paard.

Duizenden euro's

De eigenaar van het paard is alleen wel heel wat euro's lichter, indien hij niet voor deze kosten verzekerd is. Het bezoek van de dierenarts, de röntgenfoto's, de eventuele scan, de operatie, het verblijf van het paard in de kliniek de eerste dagen na de operatie, enzovoort, enzovoort. Het loopt al snel in de duizenden euro's!