De Indische bizon, de grootste bizon op Aarde

De Indische bizon heeft veel verschillende benamingen. Soms verschilt dit zelfs per land of regio. De Indische bizon, oftewel "gaur", is de grootste bizonsoort op aarde. Hij heeft twee grote horens op zijn kop en zijn lichaam is stevig gebouwd. Hierdoor heeft hij weinig natuurlijke vijanden. In een aantal natuurreservaten wordt de populatie echter ernstig bedreigd. Hoe groot kan deze rund precies worden? Wat is de reden dat de populatie in een aantal gebieden bedreigd is?

De Indische bizon

• De verschillende benamingen van de Indische bizon
• Leefgebied
• De bizonpopulatie
• De uiterlijke kenmerken
• Het dieet van de Indische bizon

De verschillende benamingen van de Indische bizon

De Indische bizon wordt ook wel "gaur" of "Bos gaurus" genoemd. Deze rund behoort tot het ondergeslacht "bibos" (het hoofdgeslacht staat bekend als "bison"). Het komt weleens voor dat er een "albino gaur" wordt geboren. De albino gaur is echter geen aparte soort, maar slechts een benaming voor dieren met een zeer lichte vacht en huidskleur. Deze exemplaren noemt men ook wel "witte bizons". Het valt op dat de gaur groter is dan alle andere bizonsoorten. Zelfs de Amerikaanse bizon is kleiner dan deze soort. Hoewel laatstgenoemde óók een bizon is, kunnen ze elkaar in het wild echter niet tegenkomen.

Leefgebied

De Indische bizon komt in het zuiden van Azië voor. Hij is hier in onder andere India, Maleisië, Nepal en Myanmar te vinden. In deze landen worden er verschillende benamingen voor het dier gebruikt ondanks dat het over dezelfde diersoort gaat. Sommige bosrijke gebieden waar hij voorkomt strekken zich over meerdere landen uit. De gaur is bijvoorbeeld te vinden in het bos dat deels in India én in Nepal ligt. Het zoogdier is in meerdere landen ondergebracht in een nationaal park. Hierdoor kan het dier beter beschermd worden tegen bedreigingen van buitenaf. De populatie wordt in sommige gebieden namelijk ernstig bedreigd.

De bizonpopulatie

De populatie was in 1965 zeer gering. Pas rond 1986 was de populatie weer wat groter geworden nadat er maatregelen getroffen waren. In sommige beschermde gebieden houdt de populatie goed stand, echter wordt de diersoort in overige gebieden alsnog als bedreigd bestempeld. Dit wordt onder andere veroorzaakt doordat het grasland waar het op dier op graast verdwijnt. Dit komt omdat op deze plekken allerlei bomen worden geplant die de inheemse vegetatie bedreigen. Deze bomen worden namelijk gebruikt voor commerciële doeleinden. Hiernaast kan het inheemse vee voor problemen zorgen. Omdat deze runderen hetzelfde dieet hebben ontstaat er een voedselschaarste. Ondanks dat er geen officiële vermeldingen beschikbaar zijn, bestaat het vermoeden dat stroperij een grote rol speelt bij het verdwijnen van de diersoort. Ten slotte wordt de populatie bedreigt door ziektes als mond-en-klauwzeer. Deze ziektes kunnen worden overgedragen via het rund van veehouders. Het komt namelijk regelmatig voor dat de gaur in contact komt met het vee van nabijgelegen dorpen.

De uiterlijke kenmerken

Een volwassen mannetje heeft een donkerbruine vacht. De bovenkant van zijn kop is echter meestal lichtbruin. Daarentegen hebben de vrouwtjes en de kalveren een vacht die geheel lichter van kleur is. Hiernaast heeft het zoogdier twee enorme horens op zijn voorhoofd die meer dan een meter lang kunnen worden. Deze "wapens" zijn gebogen waardoor de uiteindes naar elkaar toewijzen. De top van zijn horens zijn zwart van kleur. De horens van de kalveren zijn gladder dan die van volwassen exemplaren.

Lichaamsbouw en verhoudingen

Het lichaam van de Indische bizon is stevig gebouwd waardoor hij het gewicht van zijn horens kan dragen. De dieren van het mannelijk geslacht kunnen een gewicht bereiken van maximaal anderhalve ton. De vrouwtjes kunnen echter maximaal een ton wegen. De gaur heeft in verhouding grote oren, terwijl zijn staart juist zeer klein is in vergelijking met de rest van zijn lichaam. Het zoogdier kan namelijk een lengte bereiken van maximaal 330 centimeter. Hierdoor valt zijn staart niet op. Hiernaast kan het zoogdier meer dan twee meter hoog worden. De zogenaamde "albino gaur" wijkt echter deels af van de algemene uiterlijke kenmerken die de bizons hebben.

De Albino gaur
Een aantal exemplaren heeft een lichte vacht. Deze dieren behoren tot de zogenaamde witte bizons. De soort staat ook wel bekend als de "albino gaur". Deze soort ontstaat vanwege een genetische afwijking. Vanwege hun lichte vacht kunnen ze verkeerd geclassificeerd worden. Hierdoor lijken deze dieren soms op een kalf of vrouwelijke gaur terwijl het niet het geval is. Albinosoorten bestaan ook onder andere diersoorten of de mens. Vanwege hun lichte huidskleur zijn ze minder beschermd tegen de zon.

Het dieet van de Indische bizon

De bizon eet voornamelijk gras om zijn lichaam van energie te voorzien. Naast het hoofdvoedsel eet hij fruit en bamboescheuten. Voor deze twee soorten voedsel heeft hij de voorkeur, echter komt het minder vaak voor in zijn leefomgeving. De dieren gaan meestal in de ochtend of in de avond op zoek naar voedsel en drinken. In de middag rusten ze zoveel mogelijk uit. Dit heeft te maken met de extreme hitte waarmee ze dan te maken krijgen. Ze schuilen op zulke momenten in de schaduw door gebruik te maken van het bos. Vogels die in de jungle voorkomen eten insecten die rondom de poten van de bizon te vinden zijn. Hiernaast eten ze het dode weefsel rondom het begin van zijn horens. De Indische bizon gebruikt de vogels als alarmmiddel. Wanneer er gevaar dreigt maken de vogels geluid zodat de bizon op zijn hoede kan zijn. De vogels staan er namelijk bekend om dat ze zeer alert kunnen zijn.