Informatie over de zeehond

De gewone zeehond (Phoca Vitulina) heeft een lichaam dat uitermate geschikt is om zich voort te bewegen in het water. In tegenstelling tot de zeeleeuw kan de zeehond niet lopen op zijn vinnen waardoor hij aan land zeer log is. De zeehond jaagt op vis. Daardoor was hij lange tijd de vijand van de mens. Nu deze diersoort bedreigd is, zijn zowel in Nederland als in België opvangcentra voorzien om verzwakte dieren te verzorgen.

Inhoud

• Hoe ziet een zeehond eruit?
• Het verschil tussen de zeehond en een zeeleeuw
• Wat eet de zeehond?
• Het geluid van een zeehond
• De voortplanting van de zeehond
• Bedreigde diersoort
• De zeehondencrèche

De gewone zeehond (Phoca Vitulina) zult u aan de Belgische kust maar zelden zien. In Nederland komen ze het meest voor in de Waddenzee. Ze liggen dan te zonnen op zandplaten voor onze kust. Wanneer ze verstoord worden, duiken ze snel het water in.

Hoe ziet een zeehond eruit?

De zeehond heeft een dik en gestroomlijnd lichaam. Hij kan 1,90 meter lang worden en weegt tussen de 50 en de 150 kilogram.
De gewone zeehond heeft een redelijk grote maar smalle kop. Hij heeft grote ogen en smalle, V-vormige neusgaten. Ook de snorharen vallen op.

De volwassen zeehond heeft een gladde huid met donkere vlekken. De kleur varieert van lichtgrijs tot donkergrijs of van lichtbruin tot donkerbruin. De onderzijde is lichter gekleurd. Het lichaam is voorzien van vier vinnen: twee kleine voorvinnen om te sturen en twee achtervinnen voor de voortstuwing. Daarmee halen ze in het water vlot snelheden van 35km/u.

Het verschil tussen de zeehond en een zeeleeuw

Zeeleeuwen zijn groter dan zeehonden. In tegenstelling tot zeehonden zijn zeeleeuwen in staat om op hun vinnen te lopen. Een ander duidelijk verschil zijn de oren. Zeeleeuwen hebben uitwendige flapjes waardoor de oren van op afstand zichtbaar zijn. Zeehonden hebben aan weerszijden een gaatje als oor.

Wat eet de zeehond?

Op het menu van de zeehond staat voornamelijk vis. Hij eet zo’n 5 à 8 kg per dag. Dat maakt hem niet zo geliefd bij de vissers. De zeehond zoekt vooral naar platvis en bodemvis, maar ook inktvis, schaaldieren en garnalen worden gesmaakt.

Het geluid van een zeehond

Het geluid van een zeehond wordt omschreven als blaffen of huilen. In stripverhalen en kinderboeken leest u het typische ‘oink oink’ Jonge zeehonden die hun moeder kwijtraken maken een klagelijk, huilend geluid. Zij worden daarom ‘huilers’ genoemd.

De voortplanting van de zeehond

De paring gebeurt in augustus. Na een dracht van 10 maanden worden in het voorjaar de jongen geboren. In de regel wordt slechts 1 jong geboren. Dat gebeurt op een zandbank aan land. Het jong heeft een witte, wollige vacht. Het wordt 3 tot 6 weken gezoogd en komt door de voedzame meld in die periode flink aan. De kleintjes leren vrij snel zwemmen en duiken.

Bedreigde diersoort

Zeehonden zijn een bedreigde diersoort. Jarenlang kwam de zeehond bijna niet meer voor aan de Noordzee. De mens had hem door de jacht bijna volledig uitgeroeid. Ondertussen is het in de meeste landen verboden om op zeehonden te jagen. Niet alleen de mens, maar ook haaien, orka’s en ijsberen jagen op zeehonden.Het is moeilijk om in de vrije natuur zeehonden te spotten. Daarvoor worden ze te veel verstoord in hun rust. Zeehonden beschermen zichzelf door zich snel uit de voeten te maken. Bovendien komt er in de riviermondingen van onze kust te weinig vis voor.

De zeehondencrèche

Zowel in Nederland als in België zijn er zeehondenopvangcentra. In de zeehondencrèches worden zeehondenpups opgevangen die sterk verzwakt zijn omdat ze hun moeder kwijtraakten of niet voldoende vis vonden. Na een intensieve verzorging worden de dieren opnieuw vrijgelaten.