Informatie over de IJsbeer

De ijsbeer (Latijn: Ursus Maritimus) is een grote beer met een witte vacht. Hij onderscheidt zich van andere beren door zijn grotere lengte en gewicht. Hij leeft enkel op en rondom de noordpool. De gemiddelde leeftijd die de ijsbeer bereikt is 15 tot 18 jaar. Er zijn ook oudere gevallen bekend, maar dit zijn uitzonderingen.

Afkomst

De wetenschap denkt dat de ijsbeer is ontstaan tijdens het Pleistoceen. Het is onduidelijk van welk dier de ijsbeer precies afstamt. Daar zijn meerdere onderzoeken naar gedaan, met verschillende resultaten. Het ene onderzoek geeft aan dat de ijsbeer afstamt van de bruine beer uit het huidige Ierland, terwijl het andere onderzoek juist aangeeft dat de ijsbeer zijn oorsprong in Siberië vindt. Ook is niet exact bekend wanneer de ijsbeer op de noordpool is gekomen.

Voortplanting

IJsberen paren van maart tot juni. Het hoogtepunt bevindt zich in april. Het bijzondere aan de eisprong van het vrouwtje is dat die alleen plaatsvind als er een mannetje bij haar in de buurt is. Het mannetje en het vrouwtje brengen vervolgens ongeveer een week samen door, waarin zij meerdere malen paren. Vrouwtjes ijsberen kunnen al paren vanaf hun vierde levensjaar, bij de mannetjes is dit het zesde levensjaar. Doordat de ijsbeer een verlengde draagtijd heeft (tijdelijke ‘pauze’ in de ontwikkeling van de eicel tot de embryo) ontwikkelt de embryo pas verder in oktober of november, zodat vervolgens na 7 of 8 maanden het jong/de jongen geboren kunnen worden. Het mannetje is na het paren overigens volledig uit beeld verdwenen, deze speelt geen enkele rol meer. Het vrouwtje brengt eerst circa 3 maanden samen met de jongen door in het hol, en na die 3 maanden gaan de jongen voor het eerst naar buiten.

Opvoeding

De jongen drinken van hun moeder tot ze een leeftijd hebben bereikt van circa anderhalf. De moeder leert ze jagen en andere noodzakelijke dingen om te overleven. Geleidelijk nemen ze iets meer afstand van hun moeder. De gemiddelde ijsbeer blijft ongeveer 2,5 jaar bij de moeder, waarna ze vervolgens hun eigen weg vervolgen. In sommige gevallen blijven de jongen van dezelfde moeder nog even bij elkaar, maar ook zij gaan uiteindelijk uit elkaar.

Voedsel

IJsberen behoren tot één van de grootste roofdieren die op het land leven. Ze eten veel verschillende dieren. Met name zeehonden zijn vaak slachtoffer van hongerige ijsberen, en in het bijzonder de zeerob. Ook eet de ijsbeer walrussen, kleine walvissen, vis en soms ook vogels. In dierentuinen krijgen ijsberen vooral vis voorgeschoteld.

Lichaam

Gemiddeld worden mannetjes 1,9 tot 2,4 meter lang en wegen ze 300 tot 600 kilo. Vrouwtjes worden gemiddeld wat korter: 1,7 tot 2 meter, en ze wegen 150 tot 300 kilo. De ijsbeer heeft een kleine staart, die vaak lastig te onderscheiden is. Onder zijn dikke vacht heeft de ijsbeer een dikke laag vet, die hem in de strenge winters lekker warm houdt. Als het in de zomer weer warmer wordt, verricht de beer zo weinig mogelijk inspanning, omdat hij het anders te warm krijgt. De ijsbeer heeft een erg lange nek, zodat hij als hij zwemt makkelijk boven het water uit kan kijken.

Kwetsbaar

Helaas heeft de ijsbeer de IUCN-status ‘kwetsbaar’. Dit houdt in dat het aantal ijsberen de laatste jaren sterk is afgenomen. Dit is voornamelijk te wijten aan de opwarming van de aarde.