Schildpadden: Galapagos-reuzenschildpad

De galapagos-reuzenschildpad is een enorm groot reptiel dat leeft in het gebied van de Galapagos-eilanden, een gebied met vulkanische eilanden dat in de oceaan ongeveer 1000 kilometer van Ecuador vandaan ligt. Deze vegetariër weegt zo’n 250 kilo en kan wel meer dan 200 jaar worden. Een vrouwtje legt haar eieren in een kuil en graaft ze in, waarna ze de eieren verlaat. Pas op een leeftijd van veertig jaar is deze schildpad volwassen en kan hij zich voortplanten. Het bestaan van de galapagos- reuzenschildpad is bedreigd, daarom worden ze tegenwoordig beschermd.

Algemeen

Deze reuzenschildpad komt alleen van nature voor op de Galapagos eilanden. Deze vulkanische eilanden liggen ongeveer 1000 kilometer uit de westkust van Ecuador, een land dat behoort tot Zuid-Amerika. Op de verschillende eilanden komen diverse ondersoorten voor, die verschillen van elkaar in onder andere de vorm van het schild. De galapagos-reuzenschildpad is een reptiel en behoort tot de grootste schildpaddensoort ter wereld. Het woord “gálapos“ betekent “schildpad” in het Spaans, waarnaar de eilanden zijn vernoemd toen ze door de Spanjaarden werden ontdekt. Vroeger namen zeerovers deze schildpadden aan boord, als levende voedselvoorraad. Schildpadden blijven nog heel lang leven zonder dat ze te eten krijgen, tot zelfs wel langer dan een jaar.

• Wetenschappelijke naam: Geochelone nigra
• Leefgebied: Galapagos-eilanden
• Voedsel: planten, struiken, mossen en vruchten
• Leeftijd: meer dan 200 jaar (record 255 jaar)
• Lengte schild: tot 120 cm
• Gewicht: tot 270 kg (record 400 kg)

Prehistorisch dier

Qua uiterlijk is dit dier niet alleen prehistorisch, maar de schildpad bestond 175 miljoen jaar geleden al. Dus hij is ook een prehistorisch dier. Ongeveer 4 miljoen jaar geleden is de Galapagos-reuzenschildpad ontstaan als ondersoort. Hij is in de loop van de tijd niet veel veranderd in uiterlijk. Hij was goed in staat te overleven omdat hij bij gevaar zich kan terugtrekken in zijn beschermende harde pantser welke bestaat uit beenplaten en hoornschilden.

Leefgebied

Het is bijzonder dat deze reuzenschildpad van nature alleen maar op de Galapagos-eilanden voorkomt en nergens anders op de aarde. Dat komt vermoedelijk omdat de eilanden nooit verbonden zijn geweest met het vaste land. Daardoor konden ze zich ongestoord voortplanten zonder natuurlijke vijanden. Het eilandengebied ligt rond de evenaar en naast een aangename temperatuur tussen de 18 en 28 graden met veel zon is er ook een verkoelende zeewind. Het klimaat is er vrij droog, met af en toe flinke tropische regenbuien. Op de rotsachtige lavabodem groeien veel cactussen, grassen en struiken.

Voedsel

Deze vegetariër eet grote hoeveelheden gras, planten, struiken, mossen en soms ook vruchten. Ook kunnen ze cactussen eten zonder dat ze last hebben van de stekels. Vanwege hun grote omvang hebben ze veel voedsel nodig en ze besteden het grootste deel van de dag aan eten. Hij is ook niet zo snel, daarom zal hij niet in staat zijn om insecten te vangen. Vanwege het droge klimaat kan het zijn dat er soms geen water in de buurt is. Deze reuzenschildpad kan maanden overleven zonder een druppel vocht.

Voortplanting

Het mannetje verdedigt in de paartijd zijn eigen territorium. Mannetjes kunnen met elkaar vechten en stoten dan met hun pantsers tegen elkaar. Paren is pas mogelijk vanaf de leeftijd van veertig jaar omdat de schildpad dan pas volwassen is. Als het mannetje een vrouwtje voor zich heeft gewonnen vindt de paring plaats, waarna het vrouwtje een kuil graaft en er tussen de twee en zestien eieren in legt. Daarna verlaat ze het nest en na ongeveer 130 dagen komen de eieren uit. De jonge schildpadjes wegen dan nog maar 80 gram.

Bedreigingen

In de zeventiende eeuw vormden zeerovers een bedreiging, omdat ze de schildpadden meenamen als voedselvoorraad. Het aantal schildpadden is destijds flink afgenomen. Tegenwoordig heeft de Galapagos-reuzenschildpad nog steeds vijanden, met name door de mens. Mensen hebben honden, katten, ratten en varkens op de eilanden gebracht, die jonge schildpadjes of de eieren van schildpadden eten. Vee dat wordt gehouden vertrappen de nesten. Omdat deze schildpad met uitsterven wordt bedreigd en een beschermd diersoort is, worden eieren verzameld en als de schildpadjes groot genoeg zijn, worden ze uitgezet op de plek waar ze vandaan kwamen. Er zijn speciale fokprogramma’s en wetten die ervoor moeten zorgen dat de reuzenschildpad blijft bestaan.