Biologie onderzoeksverslag: watervlooien in cafeïne

Deze biologie proef gaat over de hartslag van een watervlo bij verschillende concentraties cafeïne. Bij watervlooien kun je namelijk het hartje goed zien zitten onder de microscoop. Voor de rest word er antwoord gegeven op de hoofdvraag: Welke invloed heeft de stof cafeïne, in verschillende concentraties, op de snelheid van de hartslag van een watervlo?

Onderzoeksvraag:

Welke invloed heeft de stof cafeïne, in verschillende concentraties, op de snelheid van de hartslag van een watervlo?

Hypothese:

Een hogere concentratie cafeïne zal het hart van de watervlo sneller doen laten kloppen.

Voorspelling:

Als een hogere concentratie cafeïne het hart van de watervlo sneller zal laten kloppen, dan zullen we een hogere hartfrequentie meten bij een hogere cafeïne concentratie dan bij een lagere cafeïne concentratie.

Experiment:

Het experiment van de watervlo voer je als volgt uit:
Eerst moet je de hartslag van de watervlo in water meten. Dit doe je door 30 seconde het aantal hartslagen te meten en dit te vermenigvuldigen met 2. Dit is de ‘normale’ hartslag per minuut.
Daarna voeg je verschillende concentraties cafeïne toe. Dan kun je kijken of de hartslag gestegen of gedaald is vergeleken met de ‘normale’ hartslag in water. Wel neem je per concentratie een nieuwe watervlo en meet je dan eerst weer de ‘normale’ hartslag.

Materiaal:

• Watervlooien
• Microscoop
• Horlogeglas
• Pipetten
• Cafeïne
• Maatcilinder
• Water
• Maatbeker
• Weegschaal
• Marker
• Stopwatch
• Preparaatglaasje + Dekglaasje

Methode:

Als eerst maken we verschillende concentraties cafeïne. Als eerst meet je de hoeveelheid gram cafeïne af met de weegschaal. Daarna verdun je dit met water die je eerst afmeet in de maatcilinder om daar precies de hoeveelheid van op te meten. Door verschillende soorten hoeveelheden te gebruiken kun je ook meerdere soorten concentraties berekenen en maken. Wanneer je dit gedaan heb gooi je dat hoeveelheid gram cafeïne en de hoeveel water bij elkaar in de maatbeker. Schrijf hier je concentratie met een marker zodat je straks nog weet welke concentratie het is. Gooi nu een paar watervlooien in de verschillende concentraties. Laat ze een tijdje zwemen en haal daarna voorzichtig 1 watervlo uit de concentratie met behulp van een pipet. Spuit deze voorzichtig op het preparaatglaasje en leg er een dekglaasje overheen zodat de watervlo zich niet meer kan bewegen. Bekijk je preparaat onder je microscoop, en zoek het hartje. Wanneer je deze heb gevonden en je scherp heb gesteld, begin je de telling. Tel per concentratie 2 keer zodat je een beter resultaat krijgt. Schrijf je waarnemingen op per concentratie.

Resultaten:

Tabel 1: aantal hartslagen in 30 sec uitgezet tegen het percentage van de oplossing.

Tabel 2: Gemiddelden van de twee metingen.

Conclusie:

Cafeïne heeft een positieve invloed op de snelheid van de hartslag van de watervlo tot op zekere hoogte waar het hart het begeeft.
Onze hypothese is juist.

Discussie:

Het is logisch dat onze hypothese juist was. (versnelde hartslag na toevoeging cafeïne) Dit komt omdat de ademhaling en de hartspier gestimuleerd worden door cafeïne. Omdat de hartspier gestimuleerd wordt gaat de hartslag natuurlijk omhoog. Als de concentratie te hoog wordt dan begeeft het hart het omdat het te hard moet werken. Vanwege de versnelde uitwisseling van stoffen krijg je meer energie.